Panel ng tatlong siyentipiko - Mga Tanong at sagot - Kumperensya ng ilaw sa tag-init

  • 2016

Tagapamagitan: Oo. Unang tanong, mangyaring.

P .: Ako si Frank mula sa Dallas. Tanong para kay Dr. Joe. Sa iyong huling libro at ngayon din, sinabi mo na ang isip ay isang utak na kumikilos. Ang agham ng isip ay tila may ugnayan, ebidensya, sabi ng ebidensya sa anekdota, na ang isang tao na nasa isang koma ay maaaring pagalingin ng mga therapist gamit ang mga paggamot sa agham sa isip. Iminumungkahi nito na ang isip ay darating bago ang utak. Ano ang iyong opinyon sa na?

A. Ok, kung titingnan natin ang mga kahulugan, ang kahulugan ng neuroscience tungkol sa pag-iisip ay ang pag-iisip ang utak na kumikilos, ang isip ay gumagana sa utak. Mayroon kang isang daang bilyong neuron, maaari silang mag-apoy sa iba't ibang pagkakasunud-sunod, magkakaibang mga pattern, magkakaibang mga kumbinasyon, at ang mga pagkakasunud-sunod, pattern at kumbinasyon ay makagawa ng iba't ibang mga antas ng pag-iisip.

Ngayon, sa ilang mga tradisyunal na larangan, sinasabi nila ang isip at ginagamit ko ang salitang kamalayan upang ipaliwanag ang "isip, " sa kahulugan na iyon. Ang kamalayan ay ang immaterial na kakanyahan, ang enerhiya na iyon, na naghihikayat sa utak. Kaya't kapag ang kamalayan ay gumagalaw sa utak, gumagawa ito ng pag-iisip. Kaya ang utak ay lamang ng isang anatomical na piraso ng materyal at sinabi ng agham na maaari mong literal na muling mag-rewire ng iyong utak, maaari mong literal na baguhin ang iyong pag-andar, ngunit sino ang gumagawa ng pagbabago ng utak at isip? Ito ay ang kamalayan.

Ngayon na rin; Para sa akin, ang kamalayan ay may dalawang elemento. Ang kamalayan ay upang mapagtanto, at mapagtanto ay upang bigyang-pansin, at pagkatapos ay mayroong isang antas ng pagsasakatuparan sa pamamagitan ng malayang pagpili, tinawag ka at ako, manlalakbay, manlalakbay, mula sa Pinagmulan hanggang sa bagay. Nakarating kami sa antas na ito at hindi kami pumunta pa lalo na dahil dito ang tiramisu, at pagkatapos ay tumigil kami (pagtawa mula sa publiko). Ang tsokolate din. Kaya, bigla, inumin namin ang alak ng limot at bumabalik sa Pinagmulan, at kapag nagbiyahe pabalik sa layunin ng kamalayan na iyon, ang layunin ng kamalayan ay, kung gayon, ang Pagkamamalayan ng Patlang, na obserbahan ang lahat ng ito sa katotohanan. Kaya't kapag ang iyong kamalayan ay lumiliko sa loob, at nagsimulang makipag-ugnay sa mas malaking kamalayan, hindi ka makakapasok bilang isang tao. Hindi ka maaaring pumasok bilang iyong pagkatao. Kailangan mong magpasok bilang walang tao.

At ang elemento ng pag-alis ng iyong pansin sa iyong katawan, mula sa iyong pagkatao, mula sa mga bagay, mula sa mga lugar, mula sa oras, ay iniwan ka sa purong kamalayan. Pagkatapos, ngayon, bigla na lamang nagsisimula ang utak na bumalik sa pagkakasunud-sunod dahil wala na ang operator, at biglang sinimulan mong makatanggap ng ganoong uri ng pag-synchronise na nagaganap, na tinatawag na pagkakaugnay. Kaya, kapag ang autonomic nervous system na isang intelihensiyang nag-oorganisa ng sarili, ay nagsisimulang lumikha ng pagkakasunud-sunod kung saan may kaguluhan, bigla na lang nagbabago ang pagpapabuti ng biology. Pagkatapos, ang kamalayan sa libreng kalooban ng iyo at mina ay naghihikayat sa katawan na makagawa ng iba't ibang antas ng pag-iisip. Ang layunin na kamalayan na iyon ay ang patlang na kung saan tayo ay nakikipag-ugnay, at iyon ay magiging isang magandang ideya, kung ang lahat ng iyong pansin ay nasa paligid mo, ipikit ang iyong mga mata at idiskonekta mula sa iyong paligid. Umupo sa iyong katawan at huwag payagan itong ilipat, at maging mas malaki kaysa sa iyong katawan at talagang itabi ang iyong mga pangako, ang iyong mga saloobin tungkol sa nakaraan, hinaharap, at hanapin ang kasalukuyang sandali.

At kung gagawa ka lamang ng isang bagay sa pamamagitan ng pag-iisip, magkakaroon ka na lamang naisip. At kakailanganin mong literal na gumala sa walang hangganang Patlang kung saan umiiral ang lahat ng mga posibilidad. At sinukat namin ito, sapat na beses, upang makita na kapag ginawa mo talaga iyon, bigla na lang nagsisimulang magbago ang iyong utak at katawan.

A. Gusto kong magdagdag ng isang bagay dito. Ang Patlang na ating pinag-uusapan ay isang bagay na bago, ang mga pagtuklas ay nangyari nang napakabilis, na ang tradisyunal na agham ay hindi magagawang abutin ang aming natuklasan, kaya nag-iisip kami ng isang mekanistikong modelo, isang tumba utak. Lamang, ang kamalayan ay alam mo? nahihirapan pa rin ang agham doon, ang pagdinig sa isang tabi at sa kabilang banda ang mga pagtuklas ay nagtutulak sa amin sa kabuuan, kabuuan, pag-unawa sa hinaharap, at isa sa mga lugar kung saan Nangyayari ito sa bagong agham, ito ay purong binagong agham, kaya hindi ito teorya o hypothesis o bagong pag-iisip. Ito ay nangyayari sa purong agham na sinuri ng pananaliksik. Ngayon ay iminumungkahi nila ang mga alaala na mayroon ka at ako, at ang tanong ay kung ano ang nangyayari sa utak at isipan, na ang aming mga alaala ay hindi nakatira sa loob ng ating utak; na ang ating mga alaala ay hindi rin nakatira sa ating mga katawan; na ang aming mga alaala ay naninirahan sa kanayunan. At ang tinatawag nating utak ay ang akumulasyon ng mga antenna, maaari mong isipin ito sa ganoong paraan; ng mga antenna na nilikha natin at nadaragdagan sa ating buhay upang umangkop sa isang lugar sa Larangan kung saan nakatira ang impormasyon. Nakakaintindihan ba nila ang sinasabi ko?

Kaya, ito ay tunay na totoo, sabi ko, ito ay tunay na totoo, gumawa ako ng isang workshop bago ang kumperensya at pinag-usapan namin ito noong Miyerkules, sa palagay ko ang mga nandoon ay narito. Ito ay tunay na totoo, na ang aking mga kasamahan sa Silicon Valley ay maaaring mapatunayan ito, mayroong isang trabaho sa mga ito, talagang binuo nila ang mga computer memory chips batay sa isang patak ng tubig, na isang napaka-pino na patak ng tubig sa halip na isang silicone, at kung ano ang kanilang natuklasan ay maaari silang magpasok ng mga terabytes ng impormasyon, tulad ng isang library ng buong mga bloke ng lungsod sa droplet, at tinatanong kung paano ito maaaring maging ang droplet ay Pag-iimbak ng lahat ng ito, at pagkatapos ay naisip nila hindi, na hindi ganoon, ngunit ang droplet ay lumilikha ng isang template, ngunit ang impormasyon ay nasa Patlang na umaabot pa ng chip, kahit na lampas sa computer. Ito ang tulay sa pag-unawa sa kabuuan, sa dami ng katotohanan. Kaya kapag pinag-uusapan natin ang pag-impluwensya sa isa't isa at ang ating talino, ang pinag-uusapan natin ay ang ating utak, sa pamamagitan ng kilos - binanggit ko ito kahapon, alalahanin, ang mga kasama ko kahapon, - ang kilos ng pagpili na matuto ng ibang bagay at kung paano namin lumalaki ang mga neurites sa mga neuron. OK, iyan ang mga antenna, kapag ginagawa natin iyan, iyon ang mga antenna na umaangkop sa isang lugar sa Patlang na naglalaman ng mga alaala o naglalaman ng wika na sinisikap nating malaman o ang mapa ng mga pag-unawa, kami ay mga resonator na nag-tune sa Patlang, na nagbabago lahat

Kapag iniisip nila ang agham ng isip at kung bakit ito gumagana sa paraang gumagana, kapag iniisip nila ang malayong pagpapagaling, kapag iniisip nila ang pagkakuha ng kabuuan, sa malalayong paningin, ang lahat ng mga bagay na ito ay naglalaman ng isang buong bagong larawan tungkol dito. Marahil ay mapapalawak tayo sa paksang ito, habang sumusulong tayo sa pag-uusap na ito.


Tagapamagitan: Salamat!

Tanong: May kaugnayan sa pangmatagalan at pangmatagalang memorya, kung nagkakaroon ka ng memorya ng memorya sa isang pinagsama-samang pag-aaral, ano ang pagkakaiba sa pagitan ng pag-alala at pagbuo ng kakayahang maabot at makipag-ugnay? Ito ay, p. ex. I-play ang musika ng memorya. Maaari kong pag-aralan ang mga tala, maaari kong pag-aralan ang impormasyon, ngunit upang kunin ang impormasyong iyon, manipulahin ito, gamitin ito, isipin ang tungkol dito, paano ito? Kung sinusubukan kong maglaro ng musika gamit ang isang instrumento at ang maaari kong gawin ay truc truc truc, sa halip na maglaro, naglalaro ng matatas, upang maibalik ang mga alaala, ano ang pagkakaiba sa mga koneksyon ng neuro sa pagitan ng memorya ng ugat at kakayahang magawa manipulahin ang memorya, at mga saloobin at ideya, mga bagong ideya?

(malaking tawa mula sa madla)

A. Sa palagay ko susubukan kong sagutin. Karaniwang mayroon kang dalawang mga sistema ng memorya, biologically. Ang isa ay tinatawag na deklarasyong memorya at ang iba pa, di-pagpapahayag ng memorya. Ang mga mahahalagang alaala ay ang maaari mong ipahayag; sa wakas ay ginagawang simple ito ng agham: tinawag din silang tahasang mga alaala, sila ang mga autobiograpikal na sarili. Ang mga alaalang iyon ay partikular na nagmula sa mga semantika, mga bagay na ginagamit mo ng intelektuwal, tulad ng mga numero ng telepono, katotohanan. Pagkatapos mayroong mga tinatawag na mga alaala ng episodic, mga bagay na natutunan mo sa iyong mga karanasan sa iyong buhay.

Kaya, kapag nakilala mo ang isang tao sa kauna-unahang pagkakataon, pinag-uusapan mo kung saan ka nanggaling, kung saan ka nakatira, kung ano ang pagmamay-ari mo, kung ano ang iyong pinag-aralan at alam, at ang uri ng pahayag na ito ay may kinalaman sa sinasadya na natanto ito, at para sa pinaka bahagi bahagi ay may kinalaman sa autobiographical self .

Ngunit kung patuloy mong paulit-ulit na paulit-ulit, sa iba't ibang mga paraan, nagsisimula kang bumuo ng kung ano ang tinatawag na di-pagpapahayag ng mga alaala. At ang mga di-pagpapahayag ng mga alaala ay ang hindi mo maipahayag, sa madaling salita, nagawa mo ito nang maraming beses na hindi mo rin maalala kung paano mo ito ginagawa. At kapag naabot mo ang antas ng pagdadalubhasa, pinuhin mo at pinayaman ang mga network ng neurological na halos kapareho sa mga awtomatikong programa.

Kaya, habang nagsisimula kang lumikha ng mga di-pagpapahayag ng mga alaala, ito ay ang lugar ng aming mga gawi, aming mga talento, damdamin, emosyonal na reaksyon, sa tinatawag na mga implicit na alaala, dahil ang mga ito ay gumagana nang praktikal mula sa hindi malay. Naiintindihan mo ba?

Kaya't kapag natututo ka ng isang kasanayan, tulad ng pag-play ng musika, at naabot mo ang isang tiyak na punto kung saan naabot mo ang isang antas ng kumpiyansa na ititigil mo ang pag-iisip tungkol dito, at ang lugar na iyon, ang lugar na iyong pinapabalik mula sa tunog, at ang iyong kakayahang mag-improvise sa ngayon, pinapayagan ka nitong ipasok ang malikhaing puwang na iyon.

Ngunit karamihan, ang karamihan sa mga tao ay kailangang dumaan sa mga hakbang na ito ng pag-iisip, paggawa, pagiging, at ito ay mula sa tahasang sistema ng memorya hanggang sa implicit system ng memorya, at iyon ang hindi pagpapahayag na sistema, kapag ito ay biglang nagiging awtomatiko at ang mga magagaling na artista, mahusay na musikero, mahusay na chef, anuman, binuo nila ito at maraming beses na nila itong ginawa nang bigla itong hindi malay at ang kagandahan sa likod nito ay nagsisimula silang magtiwala sa kanilang intuwisyon. At kapag nagsisimula silang magtiwala sa pakiramdam, sa intuwisyon, nagkakaroon sila ng kakayahang magawa, may kakayahang lumikha, at bigla silang pumasa sa mga hangganan ng mga kilala at pumasok sa hindi kilalang. May ginagawa ka sa loob ng 20 o 30 taon: alam mo, at alam mong alam mo. At kapag alam mo na alam mo, tinawag ko ang maliwanagan, kapag alam mong may alam ka, ito ay isang bagay na hindi maaaring makuha mula sa iyo, ito ay nakaugat sa iyo, ito ay nasa loob mo.

M .: Salamat. Oo pakiusap.

T: Ang tanong ko ay tungkol sa pagkakaisa at utak, at marami sa atin ang nakikipagtulungan sa mga tao ng HeartMath, at pinagmasdan ang pagkakaisa ng puso. Kaya ang tanong ko ay kung paano nauugnay ang mga ito, konektado sila, ito ba ay sanhi at epekto?

A. Kapag pinag-uusapan mo ang puso at utak, talagang pinag-uusapan mo ang pagkakaisa sa pagitan ng puso at utak. Ang pagkakaisa, sa pamamagitan ng kahulugan, ay nagpapahiwatig ng isang relasyon sa pagitan ng dalawang bagay, at ang HeartMath ay nagsasalita tungkol sa pagkakaisa sa pagitan ng puso at utak, iyon mismo ang kanilang ginagawa.

Kaya, palagi kaming may ilang antas ng pagkakaisa sa pagitan ng puso at utak. Ginawa ito ng HeartMath, gumawa ng mga pino na diskarte upang matulungan kaming mai -optimize na ang pagkakaugnay, dagdagan ang antas ng pagkakaugnay. Ang bawat sandali ng bawat araw ay may patuloy na pag-uusap sa pagitan ng iyong puso at utak; Sa ngayon ay mas madalas na nagsasalita ang iyong puso sa iyong utak, mas mababa ang iyong utak na tumugon sa iyong puso, sa pamamagitan ng spinal cord at sistema ng nerbiyos. At ito ang kalidad ng pag-uusap na tumutukoy sa pagkakaisa ng iyong sinasalita, sa pagitan ng puso at utak. Kaya't kung inilalagay natin ang ating damdamin, ang ating kamalayan at pansin sa ating puso ay nagsisimula ng isang bahagi ng mga pamamaraan, ito ay upang magkaroon ng pakiramdam. Ang pagkakaroon ng pakiramdam ng pag-aalaga, pasasalamat, habag, pagpapahalaga, iyon ang apat na sa mga kondisyon ng laboratoryo ay gumagana nang maayos. Iyon ang susi: kapag sinimulan mong magkaroon ng pakiramdam, kasama nito ang iyong puso at utak na magkasama, sapagkat pagkatapos na maalala ang isang karanasan o isang memorya ng pakikiramay o pagpapahalaga o tulad ng iyong mga anak, iyong espirituwal na tagapayo, iyong pusa, iyong aso, ginagamit mo ang iyong puso at utak at ito ay tungkol sa ugnayang ito ng pagkakaisa sa pagitan nila. Ito ay isang mahabang sagot para sa isang maikling tanong; Ang maikling sagot ay: Oo, may kaugnayan sila (lahat ay tumatawa)

Q: Kung gayon, ang pagkakaiba-iba ba sa rate ng puso ay isang sukatan nito?

A: HINDI, ang "HRV" na rate ng tibok ng puso, ay pinalo sa pamamagitan ng matalo. Kapag una nating napunta sa mundong ito bilang mga kabataan, mayroon kaming napakalaking pagkakaiba-iba ng rate ng puso, nangangahulugan ito na ang oras sa pagitan ng isang talunin at sa susunod ay nag-iiba sa bawat pagkatalo, at ang iba't ibang iyon ay nagbibigay sa amin ng kakayahang tumugon nang mabilis sa bago mundo na aming pinasok, upang malaman na ang kalan ay mainit at nasusunog, o kung ang asong iyon ay palakaibigan o hindi, at habang tumatanda tayo - hindi ang mga nasa silid, marahil, ngunit kung ano ang sinasabi nila sa amin ay tumira kami, tinitingnan namin ang aming mga alon, tinawag nila ito, at tinitingnan ang alon na sumasalamin sa pagkakaiba-iba ng ritmo ng puso, nagiging regular ito, nawawalan kami ng pagkakaiba-iba ng ritmo ng puso, kaya ang mga pagbabago ay nagiging mahirap at kapag sinimulan mo na pag-uusap at pag-optimize ang pag-uusap na iyon, mababawi mo, pinatatag mo ang pagkakaiba-iba ng ritmo ng iyong puso, tulad noong noong bata ka, ginagawa mo ito sa isang tibok ng puso, ganyan lang. (tumawa) Inaasahan kong sinasagot nito ang iyong katanungan. Naiintindihan mo ba?

P .: Oo, oo, salamat.

A. Gusto kong mag-alok ng karagdagan sa iyong napag-usapan. Naaalala mo ba na pinag-uusapan natin ang utak na may mga gawaing elektrikal, tulad ng isang tuning fork? At ang kagiliw-giliw na bagay tungkol dito ay ang lakas ng lapad nito ay hindi napakahusay. Ang laki ng utak ay medyo maliit, kung ihahambing sa lakas na nabuo ng puso. Ang kahulugan nito para sa akin ay, halimbawa, kapag wala kang pagkakaisa, ang iyong mga saloobin ay ilalabas, ngunit hindi sila lalayo. Ngunit kapag pinagsama mo ang iyong puso at isipan, ang puso ay isang alon ng carrier, mas malakas ito, at samakatuwid ay nagdadala ng isang senyas mula sa iyong utak patungo sa mundo sa labas at may higit na epekto kaysa kung panatilihin mo lamang ito sa loob ng iyong ulo at sinubukan mong ikalat ito gamit ang iyong ulo lamang. Kaya't kapag pinagsasama mo ang dalawa nang magkakasama, talagang nakakaimpluwensya ka sa isang mas malaking larangan sa paligid mo sa iyong mga hangarin.

A. Oo nakita namin ito sa aming pananaliksik, pag-aaral ng mga taong gumawa nito, nakikita namin na hindi ka maaaring magkaroon ng pagkakaugnay ng tserebral nang walang pagkakaugnay ng puso. Sa kahulugan na iyon, hindi ka maaaring magkaroon ng pagkakaugnay ng cardiac nang walang pagkakaugnay ng cerebral; Ito ay halos kung ang kamalayan ay nakaupo sa autonomic nervous system, kaya ang susi sa paggawa ng lahat ng ito ay upang mapanatili ang isang tiyak na estado. Karamihan sa iyong pang-araw-araw na buhay ay tumutugon sa mga tao, mga bagay, lugar, karamihan sa iyong enerhiya ay mawawalan ng laman sa sentro na ito, at babalik ka sa napakahulaan na mga paraan. Pagkatapos nais naming maging napaka-sanay na sapat upang magawang sabihin: O mahal! Medyo natatakot ako ngayon, medyo nabigo. Mangangailangan ng isang sandali upang makita kung maaari kong ayusin ito at mabago ang aking panloob na estado. Kailangan mong hanapin ang kasalukuyang sandali upang gawin ito, kailangan mong harapin ang tugon ng stress, kailangan mong baguhin ang iyong paghinga, tapos ka na mas mabagal na alon ng utak, ang kamalayan ay matatagpuan sa limbic utak at sa parehong oras ang puso ay bumalik sa pagkakaugnay at ngayon ay nagliliwanag ng isang napaka makabuluhang magkakaugnay na larangan. Ang uri ng pag-aayos na iyon ay maaaring mabago sa isang kasanayan, at pagkatapos, ang mga mata ay nakabukas, ang mga mata ay sarado, ay isang function lamang ng iyong kakayahang muling isulat at mapagtagumpayan ang mga panloob na estado.

Q .: Ito ay isang katanungan sa tatlong bahagi. Malinaw na binibigyan ka ng PTSD ng isang estado ng pagkabagabag, at sa kabilang banda kapag pinag-uusapan natin ang tungkol sa gamma waves, na matatagpuan sa mga taong nagmuni-muni nang mahabang panahon, kaya bahagi ng aking tanong ay, ang mga tao na ( ) ay dumaan sa isang pagbabago n, sila ay nasa estado ng gamma, ( ) at pagkatapos, ito ay PTSD (post-traumatic stress disorder) na sa sandaling ito ay nangyayari sa akin na wala ito sa loob ng katawan, at kung ikaw ay nasa hindi pagkakapare-pareho, nasaan ang patlang, ang lakas na iyon, nagkalat na enerhiya, nasaan ang paano? Siguro hindi namin naiintindihan. Paano kami nakarating doon, iyon ay, kung dumaan kami ng isang karanasan, at sa napakatagal na oras Ako ay isang psychologist sa mahabang panahon ay hindi naniniwala sa PTSD hanggang Nagdusa ako ng isang lindol, at nang walang anumang paliwanag, wala sa anuman, maraming taon na ang lumipas ang isang karanasan, o nakatanggap ako ng isang gawa sa katawan at lumabas, pagkatapos ay naisip kong nasa loob ng katawan. Iyon ang dahilan kung bakit ako ay labis na nakakaintriga tungkol sa larangang ito, at kung paano ito gumagana sa loob ng Larangan, malinaw naman na nagmumuni-muni rin ako. Nagtanong ako ng isang kumplikadong tanong na mas malaki kaysa sa kung paano ito nagsimula.


R. Salamat! OK, tingnan kung maaari nating dalhin ito sa mga bahagi. Kapag ang isang tao ay nakakaranas ng trauma o makabuluhang pagkabigla, ang mangyayari ay nakuha ng karanasan na ito ang lahat ng pansin ng utak, mayroong pagbabago sa panloob na estado, inilalagay mo ang lahat ng iyong pansin sa panlabas na karanasan sa mundo mula sa labas, at ito ay ang partikular na samahan na nagsisimula sa proseso.


Ngayon, mula sa kinatatayuan ng kaligtasan, maaari kang magkaroon ng sampung napakahusay na bagay na nangyari sa iyo sa parehong araw, at isang masamang bagay na nangyari sa iyo, at tututok sa iyo Ace sa isang masamang bagay na iyon. At ang dahilan para dito ay ang sabi ng survival gen: 'Handa ang iyong sarili kung sakaling mangyari ito muli.' ' Pagkatapos ay susubukan nating asahan ang hinaharap batay sa aming mga karanasan sa nakaraan, at ang lahat ng mga potensyal na infinities na umiiral sa larangan ng quantum, pipiliin namin ang pinakamasamang sitwasyon. At naghahanda kami para sa bagay na iyon, sapagkat, kung ang pinakamasama bagay ay nangyayari mayroon kaming isang mas mahusay na pagkakataon na mabuhay sa anumang kaso na nangyari. Naiintindihan ba ito? Kaya't kapag ginagawa ito ng mga tao, mayroon silang isang dramatikong kaganapan, at paulit-ulit nilang binabalik-tanin ang kanilang utak, at habang patuloy nilang pinupuksa ito at patuloy na suriin ito, gumagawa sila ng parehong bagay. Ang pakiramdam sa utak na ang katawan ay nangyari nang nangyari, at ang katawan ay ang walang malay na pag-iisip, hindi alam ang pagkakaiba sa pagitan ng aktwal na karanasan at kung ano ang lumilikha ng damdamin, at ang damdaming iyon ay naging gawa ng pag-iisip lamang. Para sa katawan ito ay eksaktong pareho. Kaya, paulit-ulit na nararanasan ng katawan ang kaganapan, at ang kalabisan ng siklo na iyon ay nagsisimula upang makondisyon ang katawan pati na rin ang utak upang mabuhay sa nakaraan, dahil ngayon ang trauma ay umiiral sa sistema ng memorya ipinahiwatig na nabanggit namin, at ang lahat ng mga therapy, lahat ng payo, ang lahat ng iyon, ay hindi mababago ito, sapagkat ginagamit nito ang naitala na mga alaala. Marami kaming nakita na sa aming trabaho, nagpapagaling sa kanilang sarili mula sa post-traumatic stress, at maraming sikolohiya at EMT at MDR, ang mga sikolohikal na pamamaraan ng enerhiya ay nakadirekta sa implicit system ng memorya sa katawan pati na rin sa utak. At kung titingnan mo ang isang functional na pag-scan ng isang tao na may isang problema sa pag-post ng traumatic na stress, tinawag nila itong singsing ng apoy. Ang buong utak ay naka-on, at ang tao ay literal na wala sa balanse.

Kaya sa estado na iyon, ang kanilang ginagawa ay patuloy na pagsusuri sa kapaligiran upang asahan ang anumang maaaring maging katulad ng karanasan ng nakaraan. Pagkatapos kapag nakuha mo ito ng tama, sasabihin mo, "Hindi ito kailangang mangyari sa akin, dahil napakatalino ako." Ngunit kung ano ang mangyayari kapag hindi ito nangyari. Tinatawag nila itong pagkabalisa, neurosis, hindi pagkakatulog, obsitive compulsive disorder, dahil ang utak ay nagsisimula na nakatuon sa iba. At ang estado na iyon na nakatuon sa iba ay nagsisimula na paliitin ang isip tungo sa isang solong bagay at iyon ang ginagawa natin sa isang emergency mode. Paano nila kami sinanay upang bigyang pansin? "Itali ang iyong mga sapatos! Mag-ingat sa mga hakbang! Mag-ingat sa kotse! ” Sa halip na isang malawak na pagtapon ng takot, naniniwala kami na iyon ay upang tumutok. Kaya't kung sinubukan mong palawakin ang iyong pokus, sa halip na ilagay ito sa bagay, bagay, bagay, nakatuon ka sa espasyo, enerhiya, sa anuman, bubukas ang iyong pokus na lampas sa iyong katawan sa kalawakan, napagmasdan namin ang libu-libo na ng mga oras. Biglang, ang utak at puso ay nagsisimulang mag-relaks at maging mas magkakaugnay, at biglang magkakaibang mga compartment ang may posibilidad na tumira.

Kaya, ang tao na sinusuri ang kanilang kapaligiran upang maasahan ang isang kaganapan na maaaring mangyari, kung ang anumang kaganapan ay malapit na malapit sa nauna, sa paghihintay, ang kanilang pang-unawa ay nagpapalabas ng mga kemikal na sangkap na kung ito ay talagang pangyayaring iyon, at bumalik sila sa taong iyon sa Ang sandali ng trauma. Naiintindihan mo ba?

Kaya, kung ano ang nangyayari sa utak, kung ano ang nangyayari sa larangan, mayroong isang kumpletong karamdaman na nagaganap, sa kamalayan, sa enerhiya, sa neuro-circuit, sa nerbiyos na nerbiyos, sa expression ng genetic, sa ang tao ay sobrang balanse, at sa gayon ang proseso ay nangangailangan ng pagsisimula upang gumawa ng pagkakasunud-sunod, at pagtagumpayan ang mga emosyonal na estado. At sinasabi namin: kalimutan ang kaganapan; Kalimutan mo na! Trabaho lang sa emosyon. At nakita namin ito sa maraming mga tao na napagaling ng cancer, at iba pang mga sakit, na may mga sakit na genetic; lumalampas sila sa emosyon, at kapag napagtagumpayan nila ang emosyon sa wakas ay pinalaya ang katawan. At biglang nakita nila ang isang buong panorama na hindi nila makita, dahil hindi na nila hinahanap ang hinaharap sa pamamagitan ng lens ng nakaraan.

(palakpakan - naririnig mo ang isang tao na nagtatanong, walang mikropono, malayo, hindi maunawaan)

A. Buweno, ang Patlang ang lugar kung saan naka-imbak ang impormasyon, ngunit ang katawan ay kung saan ito naproseso, kung saan ito ay isinalin, kung gayon ... ang mga antenna. Katulad ng sinabi ni Joe, iyon ang kagiliw-giliw na bagay. Isang bagay na nasasaktan sa amin, nasasaktan kami, kaya't mayroon kang isang memorya ng sakit. Iyon ay isang koneksyon sa neural, isang serye ng mga koneksyon sa neural, at kung ano ang karaniwang ginagawa ng mga tao ay paulit-ulit na paulit-ulit, "Paano nila ito magagawa sa akin? Paano ako magkakanulo ng ganyan? Paano…? ”At ginagawa nila iyon sa lahat ng oras, at sa bawat oras ay pinatitibay nila ang mga koneksyon sa neural. Ang mga diskarte ni Joe sa ilan sa kanyang mga programa, at mga trabaho na nakikipagtulungan kami. Nakita ko ang mga katutubong tao na gawin ito sa kanilang sariling paraan, dahil mayroon silang parehong mga problema, hindi lamang nila ito tinatawag na agham, ngunit kailangan nilang maghanap ng isang paraan upang baguhin ang diskarte upang itigil mo ang pagpapatibay ng memorya na iyon, upang ang mga neuro-koneksyon humina sila at sa huli ay nagsisimula nang masira, tinawag nila itong pruning. Tulad ng pagputol at pagtanggal ng mga koneksyon, at pinapalakas mo at pinalakas ang iba pang mga koneksyon. Kaya, hindi mo binabago ang nangyayari; Binago mo kung paano ka tumugon sa kung ano ang mangyayari.

M. Salamat!

A .: Gusto kong magdagdag ng isang bagay na talagang kawili-wili, at binanggit ni Joe, at ako din. Mahal na kapatid, kumusta ka? Gusto kong dalhin ito, dahil ayaw mong ipakita ang EEG, sa lahat ng mga panginginig ng boses at iba't ibang mga frequency, ngunit isipin din ito sa ganitong paraan. Ang bawat entry, paningin, amoy, tunog, panlasa, temperatura, ay palaging naitala doon. Kung ang isang bagay ay nagbabanta sa iyo, nagbabanta ka talaga, ang utak ay kumukuha ng larawan, sa sandaling iyon, ng lahat ng pumapasok, na pumapasok sa parehong oras. Ang makabuluhang bagay ay gagamitin niya ito ngayon bilang isang sanggunian. Kung lilitaw ang anumang kumbinasyon ng kita na iyon, kilalanin ang pattern, hindi kahit na sa lahat, isang pares lamang, isang amoy, ay maaaring biglang mapukaw muli ang buong tugon.

Kaya, sa kritikal na sandali ay mayroong isang larawan ng lahat ng pumapasok sa oras na iyon, at pagkatapos ay sinabi ng system na kung ang anumang bahagi ng na babalik, lalo na kung ito ay isang kumbinasyon, mas malaki ang propensidad ng system upang umepekto. Nais kong magkomento dahil ang karamihan sa atin ay nagkaroon ng ilang karanasan at kapag ang isang tunog, isang amoy, isang lasa, ay ibabalik ito at sinabi ng isa kung bakit ito bumalik? ito ay ang memorya ay nagdadala nito dahil sa pinagmulan nito ay napaka kritikal na isa lamang sa mga kita na maaaring magdulot nito. Mayroong nagtatrabaho sa isang pagawaan, pinutol ang isang daliri gamit ang lagari, isipin, isang malakas na trauma sa oras na iyon, at ano ang paksa? Na kung siya ay tahimik na bumaba sa kalye at naririnig ang ingay ng isang lagari, agad niyang bawiin ang kanyang kamay, sapagkat ang salamin ay nagsasabi: Ang lagda; ang sakit i-save ito Kaya, sinusuri mo, kapag nagkaroon ka ng stress na iyon, sinusuri mo ang anumang kombinasyon ng mga frequency sa kapaligiran na maaaring ulitin ang parehong mga kondisyon. At talagang kritikal ito, dahil palagi kang sumusuri.

A. At nais kong magdagdag ng isang bagay, dahil hindi namin sinasagot ang isang bahagi, na may kaugnayan sa gamma. Ang nauugnay na memorya na kung saan si Bruce ay nagsasalita, ay kung ano ang talagang lumilikha ng isang conditioning, at ang conditioning ay itinayo mula sa nakaraan. Pagkatapos, kapag sinimulan nila ang kondisyon sa katawan sa emosyonal, kinondisyon nila ito sa nakaraan, at pagkatapos ay nagsisimula silang makaramdam alinsunod sa kung paano ang kanilang utak ay wired, at kung paano sila nakakaranas ng emosyonal, kung gayon ay pawisan nila ang kapaligiran sa lahat ng oras at anumang bagay na iugnay kahit na bahagyang magsisimulang lumikha ng parehong kimika na ibabalik ang mga ito sa kaganapan ng nakaraan. Naiintindihan mo ba? Pagkatapos ay sumunod ang pag-uugali, kasama ang lahat.

Kaya, sa kaso ng PTSD, sasabihin ko na ang tao ay kahit na naka-disconnect mula sa bukid, sasabihin ko na ang ilang mga rehiyon ng utak ay sarado at hindi pinapayagan ang pag-access sa impormasyon, dahil sa parehong katangian ng trauma, ang mga terminals ng utak, ang utak na Hindi ito gumana bilang isang superconductor, hindi na ito antena na tumatanggap at nagpapadala ng impormasyon, kaya kapag ang tao ay may posibilidad na buksan ang kanilang pokus at maunawaan na may isang patlang sa paligid nila, ito ay ang proseso ng pagbubukas ng diskarte na nagbibigay-daan sa kanila kumonekta sa Field at simulang mag- download ng data, at bibigyan kita ng isang simpleng halimbawa, ng isang babaeng dumating sa aming lugar noong Pebrero. Isang kakila-kilabot na kuwento, siya ay ginahasa ng apat na kalalakihan nang siya ay 19 taong gulang. At sa buong buhay niya, sa buong buhay niya, hindi siya maaaring magkaroon ng kasama, hindi siya nagkaroon ng kapareha, mayroon siyang mga terrors sa gabi, hindi siya makatulog, kakila-kilabot na hindi pagkakatulog, sinubukan niya ang hipnosis, acupuncture, psychotherapy, sinubukan niya ang lahat upang gumaling na. Sa loob ng 50 taon, - 50 taon - nagdusa ito. At mayroon kaming isang espesyal na pagmumuni-muni kung saan hiniling namin sa kanila na maging walang tao, wala, kahit saan, sa anumang oras, upang maging dalisay na kamalayan at magbukas bilang isang kamalayan sa walang katapusang espasyo, sa walang hangganang Patlang na kung saan mayroong lahat ang mga posibilidad Hindi niya kailangang maging kanyang pagkakakilanlan, hindi ito memorya, ito ay magiging tulad ng isang pag-iisip, isang posibilidad na mag-tune sa impormasyong ito. Nakaugnay namin ang kanyang utak sa scanner, at sa gitna ng pagmumuni-muni, dumating ito sa kanya tulad ng isang spark ng enerhiya na pumapasok sa kanyang sistema ng nerbiyos at may lakas na dumating ang mensahe: "Ipinadala ko ang apat na anghel na ito na nakilala bilang mga rapist sa iyong mundo upang pagalingin ka. ”Nang dumating ang impormasyong iyon sa kanya, natapos na. Tapos na! mula sa sandaling iyon. Iyon ay upang umangkop sa impormasyon, at ang panloob na karanasan ay napakalalim na talagang nagsisimula na itong burahin ang nakaraang karanasan, at hindi ito panloob na pangitain (pananaw) ngunit isang epiphany, sapagkat nagmumula ito sa loob ng katawan, at iyon ay kapag nagsimula ang tao upang pagalingin, dahil kumokonekta ito, tulad ng pag-download, kumonekta ito sa data.

Ngayon na rin; Ang Gamma ay sobrang nakakamalay, at kapag ang nagkakasundo na sistema ng nerbiyos na karaniwang ginagamit para sa bulalas o isang orgasm, o paglaban / paglipad, kapag ang nagkakasundo na sistema ng nerbiyos ay nagsisimula na gumana nang maayos kumpara sa iba pang sistema ng nerbiyos, kapag nagsisimula itong magkahanay. ang mangyayari ay sa halip na magpalabas ng enerhiya palabas, tulad ng sa isang orgasm, o pag-ubos ng enerhiya tulad ng sa panunaw, o kapag hinahabol ka ng isang hayop, sa mga laban / flight na sagot, sa halip na palabasin ang enerhiya sa labas. ito ay pinakawalan paitaas, at kapag ito ay pinakawalan paitaas, ang enerhiya ay ejaculated sa utak, at kapag nangyari iyon, mayroong isang "pintuan" sa utak, na tinawag na isang thalamic na pinto at sa sandaling bumukas ang pinto, biglang lahat ang enerhiya ay tumataas sa pamamagitan ng thalamic na pinturang ito, dumaan sa sistema ng pag-activate ng mga itaas na sentro, at ang utak ay pumapasok sa estado ng gamma.

Sa gamma, ang karaniwang nangyayari ay kapag ang isang tao ay may karanasan na hindi niya malilimutan, at napakalalim, napalakas ang utak na hindi niya makakalimutan ang sandaling iyon; Ipinakita ko sa kanila ang isang slide ng rainbow na iyon sa gamma sa oras na iyon, dahil ang enerhiya na iyon ay pinakawalan at ang emosyon ay nakaimbak sa katawan, at pagkatapos ay ang katawan ay literal sa nakaraan. At sa sandaling ang emosyon na ito ay nagsisimula na mabubuklod sa dalisay na enerhiya, biglang lahat ng lakas na nagsisimula upang bumalik sa kung saan nanggaling, sa naisip, at biglang may isang orgasm na nangyayari sa ang utak, wala akong ibang paraan upang mailarawan ito, at ang paglabas ng enerhiya sa utak ay enerhiya na ibabalik sa iyo, at ang utak ay pumapasok sa mga estado ng gamma.

T: Interes ako sa estado ng gamma na ito. Ang isang kaibigan ko sa England ay nagtatrabaho sa EEG at ang nakawiwiling bagay ay mayroong isang pustura na tinawag nilang baluktot, na ang isa ay tumatawid sa mga binti at tinatawid ang mga braso at kamay sa ganitong paraan, at umupo ka ng ganyan sa loob ng ilang minuto at nagsisimula kang kumalma. At sa EEG, makikita na kapag nakapasok ka na, tatagal ng isang minuto o dalawa, at ang lahat ng enerhiya ay nagsisimula upang makakuha ng mas mabagal at mas tahimik. Ang kagiliw-giliw na bahagi ay, pagkatapos na makapasok sa nasabing estado, sinabi niya sa tao: Ngayon ay nagmula sa iyong puso na may pagmamahal, galing lang sa iyong puso at dalhin Ang Love. Pitumpung segundo, ay kung ano ang sinusukat mo sa bawat oras, pitumpung segundo pagkatapos ng indikasyon na magmula sa puso, ang gamma ay lumilitaw sa wala kahit saan at tumalon sa itaas todas las otras energ as en ese punto. Y es un momento muy excitante, porque dice C mo es que al venir desde ese amor, en ese momento relajado cuando todo estaba en calma, gamma salta desde tu cabeza de ese modo? Es una energ a importante esta que menciona Joe.

R.: Es como que no s, parece como hacer el amor; uno tiene que preparar su nimo primero. Y hay que calmarse, y relajarse, y luego se excita (risas en el fondo) y as es como funciona, de modo que abres el coraz n, esa energ a se mueve hacia arriba al cerebro, porque las fibras van a abrir los centros.

M.: Necesitan hacer un descanso?

(comentario de alguien del p blico, sin micr fono)

R. La raz n por la que funciona. En una vida cotidiana normal, en que funcionamos desde el hemisferio izquierdo o derecho del cerebro, a veces de uno, a veces del otro, uno m s emocional, uno m s intelectual, y as algunos d as uno est m s emocional y otros m s intelectual. Lo significativo es que no est funcionando con sincron a cerebral, sino predominio, uno predomina sobre el otro. Lo significativo de eso, cuando los ni os son peque os y pueden descargar cantidades masivas de datos en los primeros siete a os cuando est n siendo programados, los cerebros son instintivos, los hemisferios.

Cuando abres la mano derecha, est s usando el hemisferio izquierdo: cuando abres la izquierda usas el hemisferio derecho. Excepto que si mi mano izquierda cruza la línea media, estaba controlada por el derecho, pero una vez que cruza la toma el izquierdo. Entonces cuando pliegas los brazos y los cruzas, y flexionas las piernas y las cruzas, así, y lo mantienes por dos minutos, si estabas en una situación de estrés, de ansiedad, o un examen en un aula, lo que tienes que hacer es eso por dos minutos y en el EEG lo puedes ver, todo empieza a bajar y calmarse en ese punto. Consigues que el cerebro sincronice los dos hemisferios, y cuando estás en estado sincrónico y vienes desde tu corazón, gamma salta para arriba con toda la energía.
(aplausos del público -)

P. los niños hacen eso muchas veces. Hola, soy Diane de Nueva York, es un honor estar aquí. Mi pregunta; ¿Qué hacen los telómeros?¿Qué papel desempeñan los telómeros en el cuerpo, y si podemos sanarlos?

R. Entonces son las dos preguntas; qué hacen los telómeros, y número dos, qué podemos hacer para sanarlos.

R. Vaya, esa es una pregunta sobre biología celular, ¡tengo una oportunidad! (risas y aplausos de todos)

R. A ver si explico qué son los telómeros. Cuando se está copiando el ADN, el ADN en su doble hélice se despliega en unas proteínas que marchan por el ADN, y en el trayecto de la proteína, se va haciendo una copia nueva del ADN. Entonces piensen en unas vías de ferrocarril, y una locomotora que va por las vías, ya medida que la locomotora avanza por las vías, detrás de ella se va duplicando el ADN, ¿OK? El problema es que cuando el tren llega al final de la vía, la locomotora todavía está posada en la vía, no puede copiar el trozo donde está posada, copia el trozo por el que ya pasó, entonces eso significa: “Copio todo hasta cerca del final” y de pronto la locomotora dice, solo puedo copiar hasta ahí, y no puedo seguir adelante porque estoy al final de la vía, ¿adivinen qué? no puedo copiar esto. Y ¿cuál es el resultado? Que la copia es más corta que el original. La próxima vez que lo copie, va a ser más corta que la anterior, cada vez que copias el ADN pierdes un pedazo. Entonces la naturaleza prolonga, no el gen, sino el ADN, que es el telómero, como pedazo extra de la vía, de modo que cada vez que se divida, se acorta el telómero. ¿Cuál es el tema? Envejecimiento. Porque si lo reproduces demasiadas veces, se te van a acabar los telómeros y la próxima vez que lo copias dejas cortada una parte del gen. Allí es cuando la enfermedad y la vejez realmente empiezan a manifestarse.

Originalmente decían, “Oh, vaya! Esto es lo que podemos llegar a vivir, ” cuánto puedes vivir es cuánto puedes dividir antes que se acaben los telómeros. Calculan creo unas 40 a 60 divisiones. Entonces la importancia de esto es cómo se limita la vida según cuántas veces tus células madre se van a dividir, y luego ya no pueden hacerlo. Envejecer, ¿sí? Eso es lo que pensaban.

Y luego se descubrió que había una enzima llamada telomerasa. La telomerasa extiende los telómeros. Y uno dice, “Bueno, ¿con qué se relaciona esa enzima?” ¿Están listos? La enzima se activa en presencia de la gratitud, el amor a sí mismo, extendido en el servicio (el público se ríe y aplaude) ¿OK? Y realmente, en el aprender a vivir en armonía. Entonces básicamente, si vives en armonía, vives en amor, si tienes una misión en este mundo, estás en servicio, seguirás extendiendo los telómeros, permanecerás más sano y vivirás más tiempo. Esto es lo que pasa cuando muchas personas se jubilan – ¿qué tiene de malo? No más servicio. Y parece que el sistema dice, “Si ya no tienes ninguna función, ¿para qué voy a extender los telómeros? ” Y de pronto la vida se acorta. Así que es una lección para que todos aprendamos, si podemos estar aquí con una misión de ayudar, una misión de amor, de apoyar a los demás, entonces se nos da vida extra para completar este trabajo para la comunidad.

(el público aplaude con entusiasmo)

R. Entonces este es uno de esos lugares donde nuestro trabajo se relaciona con esto, y organizamos programas de varios días, individualmente, y hoy tenemos la oportunidad de estar juntos para hablar de estas cosas.

Esto es un área de investigación relativamente nueva, ¿saben?, recién en 2009 la investigadora de la Universidad de Stanford Elizabeth Blackburn recibió el Premio Nobel; ella descubrió que la enzima telomerasa sanaba los telómeros. Aquí hay una cuestión, quiero ser muy claro, está caliente, ¿saben? cuando se descubre algo nuevo todos le saltan encima, comercialmente, y tratan de hacer toda clase de cosas con eso, y ustedes son bombardeados; si están en internet los bombardean con avisos de suplementos para la salud y cosas así, y lo que dicen es que les van a sanar los telómeros. Oh, tal vez lo hagan, pero la cuestión es esta. Voy a retroceder un poquito y describirlo un poco diferente. Hoy en día ya nadie usa zapatos con cordones, pero si ustedes tienen zapatos con cordones, ven que los cordones tienen pequeñas envolturas plásticas en los extremos para que no se deshilachen, ¿vieron? Eso es exactamente lo que hacen los telómeros al final del ADN; la célula se divide y cada vez que se divide el telómero se resquebraja, se rompe un pedacito, pero está bien porque todavía te queda más, y luego sucede de nuevo, y otra vez y otra. El límite es cierta cantidad de 20 a 40 divisiones celulares lo que implicaría unos 120 años. Entonces la idea es, la ciencia se pregunta, si pudiéramos activar esa telomerasa para sanar los telómeros, tal vez las personas podrían vivir para siempre.

¿Y cuál sería el problema con eso? La forma en que están diseñados los telómeros es la forma en que la naturaleza de eliminar algunas células en tu cuerpo que tú no quieres que vivan para siempre. OK, si tienes en tu cuerpo células que por alguna razón no se están repitiendo adecuadamente, eso es una célula cancerosa, y de algún tipo de enfermedad, y los telómeros les impedirán que vivan para siempre, pero si empiezas a bombardear tu cuerpo con una sustancia química que artificialmente conserva viva para siempre cada célula de tu cuerpo, artificialmente, químicamente, podrías no obtener el resultado que querías. Y esa es la belleza de lo que están diciendo Bruce y Joe aquí.

Lo que ellos descubrieron es que es verdad que esta relación entre el corazón y el cerebro, verdadera compasión, perdón, cuidado, gratitud, aprecio, que establecen la coherencia entre corazón y cerebro, y penetra todo el cuerpo, eso desencadena la telomerasa que sana los telómeros, pero vean lo que sucede, la única forma de conseguir ese beneficio es convertirse en esa compasión, aprecio, gratitud, amor. ¿Se entiende la diferencia entre tomar una píldora que va a obligar a cada célula, y luego vas vives y piensas, y haces cualquier cosa que se te ocurra, o de lo contrario convertirte en tu vida la gratitud misma, el aprecio, el cuidado, la compasión, y recibir el beneficio de tu cuerpo reflejando eso a través de una vida más larga y longevidad. ¿Está claro eso, tiene sentido?

No estoy diciendo qué está bien y qué no, solo digo que es tan nuevo que la gente lo aborda en formas muy diferentes, y aquí está el asunto. Solían pensar que la vida sería de 120 años. Hay una célula viva que fue creada en 1958, creo que esa fue la fecha, de una mujer, sí, ahora tenemos lo que llamamos células inmortales, línea celular inmortal, los biólogos aún la tienen, tomada de una mujer en 1958 y todavía se está reproduciendo, porque desencadenaron la telomerasa para hacerlo. Hay mucha investigación nueva sobre esto, solo quería que se enteren; si van a casa y ven un producto en internet que les dicen que va a sanar sus telómeros, y van a vivir para siempre, y no tienen que cambiar nada más en su vida, tengan cuidado, bandera roja.

R. Sí, gracias, Gregg, me gustaría hablar también. No se trata solo de la telomerasa, sino también de la epigenética. Porque viene el farmacéutico y te dice que si tomas este suplemento también afectas la epigenética. ¡Esto es un montón de BS! (grandes risas del público- NT juego de palabras en inglés: bull shit, bosta; belief system, sistema de creencias) (aclara riéndose que se refiere a Belief system. ) Déjenme contarles por qué es totalmente falso. Y es la razón de que la compañía farmacéutica sea tan letal, cuando 300.000 personas mueren cada año a raíz de los medicamentos farmacéuticos, es esta razón: nada en el cuerpo llega a todas partes del cuerpo en seguida. El cuerpo recibe información, significativa, ya sea de nutrientes, hormonas, o lo que sea, lo dirige derechamente a las células que lo necesitan, y no lo pone sistémicamente en el cuerpo. Nada es sistémico en este aspecto.

Por ejemplo, por qué se detuvo la terapia de sustitución de estrógeno. Porque la idea es que si pongo este suplemento de estrógeno en tu sistema, va a afectar tu aparato reproductor, y tu humor, y todo eso, y va a ser grandioso, pero el asunto es que, los receptores del estrógeno son usados en muchas formas diferentes ademásdel sistema reproductor. Se usan en el sistema vascular del corazón, y tambi n en regular el flujo sangu neo en el cerebro. No tiene nada que ver con el aparato reproductor, es otro uso del estr geno en otro lugar. Lo relevante es que si pones estr geno sist mico y dices quiero afectar el aparato reproductor s, pero tambi n est llegando al coraz n, y tambi n al cerebro, donde el estr geno tiene una funci n totalmente distinta. Por eso el hombre tiene estr geno tambi n, porque no es solo para el aparato reproductor. De modo que las compa as farmac uticas siempre me irritan, con la idea de que si encuentran algo nuevo como la epigen tica o nuevos tel meros, inmediatamente dice: Oh, encontremos una sustancia qu mica y le ponemos el estr geno, y vemos. B ueno, la intenci n era ir al sistema reproductor, y ayudar a pasar la menopausia, s ? Y qu m s sucedi ? Bueno, fue al coraz n, fue al cerebro, afect los vasos sangu neos, y adivinen qu : caus ataques cerebrales e infartos. Y por eso pararon con la terapia de reemplazo hormonal. Pero el mensaje es este: no hay nada que pongas dentro del cuerpo que se distribuya universalmente, porque el cuerpo no distribuye as . Es muy preciso y muy espec fico, de modo que no hay que generalizar, eso de tomar una sustancia qu mica y de pronto estoy mejor, eso es el origen de uso el t rmino side effects efectos colaterales, (el p blico r e) Ja, j . Les doy una verdad muy sencilla. No son efectos colaterales, son efectos directos (NT juego de palabras, side effects, side de costado). No hay efectos colaterales. (palakpakan)

R. Si est n interesados, vean el trabajo de ? que tom un grupo de hombres propensos a problemas prost ticos y les ense c mo mover el cuerpo en forma diferente, c mo hacer elecciones m ltiples, c mo encontrar el momento presente y en muy corto tiempo no solo actualizaron genes para su salud y desactivaron genes para c ncer de pr stata, sino que l not que adem s se hab an alargado los tel meros en las c lulas en casi un 10%, lo que significa devolverles 10% de su vida. Y hubo uno que lleg a 25%, lo que significa que recibi una sentencia de vida m s larga.

Y hemos hablado de esto, creo que Bruce y yo lo comentamos este a o pasado, queremos medir los tel meros en nuestros trabajos, quiero medirlos porque quiero ver si realmente las personas pueden alargar su expectativa de vida. Quiero ver si pueden cambiarla haciendo lo que estamos haciendo, y si es as, se convertir a en una creencia presente. (palakpakan)

P. Esta es una pregunta sobre vibraci ny frecuencia, y me gustar a que la respondan colectivamente, pero la dirijo a ti, Gregg; yo s que hace unos 20 a os, en los noventa, hubo una medici n consistente de la frecuencia o de la vibraci n de la Tierra y que ahora es m s que el doble. Tengo curiosidad por saber si han visto si puede haber un patr n en los cambios de la vibraci n de la Tierra con los descubrimientos en internet, o incluso si es que la Tierra se est moviendo, hacia alfa, o si la Tierra se est moviendo hacia gamma. En efecto lo ha hecho, porque s que lo han visto y que es posiblemente algo de 16% o algo as ; no estoy seguro y no soy un cient fico, pero me encantar a que hables de eso y me gustar a saber si hay alguna correlaci n ya sea biol gica u otra posible, con esta vibraci n, y el sol y la heliosfera, si interact an con eso.

Ang kanyang mga turo ay naghahalo ng agham at relihiyon sa isang natatanging resulta.

R. Ya son varias preguntas hasta aquí (risas)

P. ¿Es la Tierra, solo la Tierra, o es también el sol, la heliosfera?

R.: Ya son cuatro preguntas!! (grandes risas)

R. Ya entiendo, bien. Salamat sa iyo

La pregunta, ese campo al que te estás refiriendo, en 1958 se lanzaron los primeros satélites en la órbita alrededor de la Tierra para ver qué estaba pasando en nuestro planeta, porque no sabíamos. Estábamos adivinando, no sabíamos realmente. Una de las cosas que se descubrió se llama la Cavidad de Resonancia Schumann, un término técnico, que rodea la Tierra, e inmediatamente se silenció porque los militares lo usaban para sus comunicaciones. Por eso no se ve mucho de eso en la noticia, se ve más ahora que lo que veíamos en los noventa, y esta cavidad de resonancia Schumann – así se llama – no es una frecuencia única. La frecuencia básica es 7.8 hercios, 7.8 ciclos por segundo, y luego va en intervalos que son múltiplos íntegros, de modo que el siguiente es algo así como 15 ciclos por segundo, y lo que sucede es que la Tierra pasa por períodos en que domina uno u otro. Entonces en este momento el de 15 ciclos por segundo parece predominar, pero no ha sido reemplazado, tiene altos y bajos. Lo que lo hace interesante es que los campos magnéticos de la Tierra son parte importante de esto, es lo que están midiendo, y las emociones humanas, específicamente emociones basadas en el corazón, afectan directamente la resonancia Schumann de esa cavidad.

Lo que esto nos está diciendo – todos hemos oído que el cerebro es el que domina en el cuerpo y cuando yo estudiaba me enseñaron que el cerebro tenía el único campo electromagnético en el cuerpo, y ahora sabemos que no es verdad. El corazón tiene un campo electromagnético que es realmente más fuerte que el del cerebro. Funcionan juntos.

Esto es un poco de información antecedente. La razón por la que esto es importante: el 9/11 le enseñó a los científicos cuán profunda es realmente la relación entre los humanos y su planeta. Este campo electromagnético, la resonancia Schumann, que es tan importante, se mide cada 30 minutos. Nuestros satélites mandan los datos, porque todas las cosas están relacionadas con este campo, cada hámster, cada brizna de pasto, cada pez, cada CEO, cada corporación, cada líder, todos los líderes de todas las naciones; no hay ellos y nosotros, hay un nosotros en lo que se refiere a este campo, entonces quieren saber qué pasa con este campo.

Un día, los satélites mostraron este enorme pico, se salió de lo habitual, ojalá tuviera ese gráfico para mostrarles, algo fuera de serie. Los científicos dijeron: ¿Qué pasa? ¿Qué está pasando en la Tierra para crear este pico? Y lo pusieron en el calendario, y era la hora en el 11 de setiembre de 2001 (hora del este) a 15 minutos después de que el primer avión chocara la primera torre del World Trade Center . Parece que requirió unos 15 minutos para que los medios difundieran las imágenes en todo el mundo por la televisión y los satélites. Y a lo que ahora ellos le atribuyen este pico, estoy seguro de esto, es que cientos de millones y posiblemente miles de millones de personas veían simultáneamente estas imágenes y tenían una experiencia basada en el corazón, el más potente campo electromagnético del cuerpo. Y fue la experiencia combinada de cientos de millones de corazones humanos que elevó en un pico el campo magnético de la Tierra.

Esto fue nuevo para los científicos, porque siempre se dijo que estábamos separados de la Tierra, que no teníamos ningún efecto. ¡No se supone que los humanos afecten el campo magnético del planeta!

OK, esta es la razón de que sea importante. Si ustedes lo recuerdan, los primeros dos días, por lo menos los dos primeros días, éramos verdaderamente una familia global. Las personas se unieron de una manera que no lo habían hecho nunca en tiempos modernos. Los científicos atribuyen eso a un campo magnético muy elevado, cuanto más elevado ese campo, menos agresivos somos; esa es la relación. Cuanto más fuerte el campo magnético de la Tierra, menos agresivos somos y más dispuestos a colaborar.

Entonces, la pregunta es: ¿Podemos crear eso sin tener una tragedia como el 9/11 para lograrlo? La respuesta es que sí, eso nos dice HeartMath, que está creando la Iniciativa de Coherencia Global, (GCI, Global Coherence Initiative) que han establecido sensores en la superficie de la Tierra y están enseñando a las personas cómo crear la coherencia corazón/cerebro para mitigar los efectos de los que está pasando en nuestro mundo y en el campo hoy en día, y los resultados – la Universidad de Princeton ha sido pionera en este trabajo, los iones son parte de esto – les hablé de esto ayer, y de HeartMath, de modo que hay una relación directa entre la emoción humana y estos campos en la Tierra, cuando estamos en nuestra vida cotidiana, esto es de la vida de todo los días, cuando podemos corporizar la gratitud, el aprecio, el cuidado, la compasión en nuestra vida, cuando establecemos esta relación de corazón y cerebro estamos alimentando ese campo mismo que nos conecta a todos de una manera positiva. Ustedes lo están alimentando ahora mismo, solo que no saben que lo están haciendo.

De modo que hay ahora una oportunidad para influir conscientemente en este campo, y ahora me voy al contexto grande; aquí estamos al final de un gran ciclo y el comienzo de otro, cuando tenemos este impulso de que nunca tiene que haber guerra, cuando la ciencia nos dice cosas sobre nosotros mismos y nos dice que no somos lo que creemos ser, y somos más que lo que jamás percibimos en el pasado, y justo es lo que más necesitábamos, hemos dado toda la vuelta y nos estamos dando cuenta de que nosotros, como individuos, colectivamente en comunidad tenemos la capacidad de influir sobre los campos de la Tierra para traer la paz a nuestro planeta. ¿No es hermoso? No se me ocurre mejor manera de hacerlo. (palakpakan)

Así que fue una larga respuesta para una pregunta corta, pero esos campos no es que estén desapareciendo, es que se están volviendo predominantes en ciertos tiempos, y en este momento el campo dominante es 16 hercios, y estamos contribuyendo a eso, algunos señalan que la Tierra está aún allí.

M. ¿Alguien tiene una pregunta?

P. Tengo una pregunta que mi profesor de anatomía y fisiología no me pudo contestar, respecto al sistema nervioso. (risas) ¿Sabe, la fisiopatología, cómo se manda una señal hasta la membrana de la neurona? Pero no me pudo dar una explicación clara de cómo sabe la neurona cómo mandar la señal a la neurona B o la neurona C, cómo decide la neurona cuándo enviar una señal para flexionar el brazo al nervio correcto, en lugar de equivocarse y mandar a extender el brazo, cómo saben los nervios cómo y adónde mandar las órdenes, cuál es la mecánica de eso. (risas)

R. Bueno, una cosa que me gustaría agregar a la historia, que no es parte de la historia regular es esto: cuando miramos las conexiones de neuronas y sinapsis decimos, s, esto es una conexi n qu mica, pasa por aqu, es as . Lo que ignoramos es el hecho de que todas las neuronas tambi n est n vibrando a unas frecuencias que tambi n est n saliendo al campo, as que hay algo as como una frecuencia vibratoria generadora; es una parte importante de la neurociencia que todav a no se capta, que las c lulas responden a las frecuencias vibratorias, de modo que una neurona puede disparar y con una frecuencia precisa solo una c lula que tiene receptores resonantes disparar con ella, de modo que depende de la frecuencia del disparo. Un gran error es que aparecer a como el pico, como el mensaje, ese es el portador, levanta el mensaje. El mensaje era unas peque as l neas peludas en el pico neural que van arriba y abajo. Recuerdo caminar en el laboratorio de un amigo m o que es una eminencia en neurociencia y ten a todo esto y trabajaba en una grabaci n de su osciloscopio y dec a Estoy limpiando la l nea , de modo que estaba sacando todas las peque as l neas que iban para arriba, y yo le pregunt Pero por qu est n esas l neas peque as yendo para arriba? y me dijo, Esos son canales que se abren y se cierran Y yo pens, Dios m o, ese es el lenguaje, y est borrando toda la comunicaci n! Y as, ellos miran los picos como que son la informaci n, y no son los picos, es la vibraci n como onda portadora junto con el pico. Y la vibraci n se difunde, cosa que es maravillosa, debido a esto: los nervios se pueden conectar no solo porque tienen sinapsis; se pueden conectar porque tienen una frecuencia entre cien millones de neuronas. Solo los que responden en resonancia arm nica van a responder. Esta es la raz n de que cuando hay una acci ny hay sincron a cerebral uno lo ve, el cerebro est disparando, y qu hace, est enviando un campo a trav s de cien mil millones de neuronas, a ver cu les neuronas en ese campo est n en armon a con eso. Y esas son las que se van a activar. Entonces cuando restringes la comunicaci na mera sinapsis, y una comunicaci n es un pico, has perdido el mensaje y perdiste la capacidad de entender c mo cien mil millones de neuronas pueden estar integradas sin estar cableadas entre s tambi n.

El cableado es bueno, h bitos, patrones, muy bueno, pero hay mucha comunicaci n que no es nada de cables.

Y las antenas, los receptores est n respondiendo, y esto est muy lejos de la neurociencia tradicional, porque est encerrada en lo f sico, qu mico, la comunicaci n, y el pico es el mensaje, y yo digo no, el pico es algo que mandamos, pero acabas de borrar lo que dec a el mensaje.

De modo que puede mirarse desde uno o dos posiciones, si eres un materialista ves ciertas neuro-conexiones que tienen lugar, ya sabes, caminas, tomas un tenedor, y equivocas algo unas pocas veces, y tomas un vaso y lo pones boca abajo y pasas por todo este proceso de aprendizaje en que vas navegando en tu entorno, entonces usamos mayormente nuestros sentidos, para interactuar en tres dimensiones y en la realidad, y aprendes conductas y caminos que son en realidad un reflejo de conductas y acciones y elecciones, etc.

Pero si lo miras desde un punto de vista inmaterial, cuando lo miras bien, somos seres vibratorios. De repente el sistema nervioso act a como un conductor de informaci ny son los arm nicos, la informaci n que se descarga al sistema nervioso que est llevando el mensaje de esa frecuencia a la c lula, y es esa frecuencia la que realmente activa la c lula, realmente interact a por luz e informaci ny esto est sucediendo m sr pido que la velocidad de la luz, eso hace que parezca tan natural y tan fluido porque ese campo invisible que rodea tu cuerpo es realmente tú, y tú eres realmente consciencia dentro de energía que está animando ese cuerpo como un títere, y entonces eres tú empezando a sintonizar con la información y pasar más allá de los sentidos. Aquí es donde se pone excitante, porque ahora estás interactuando con el campo cuántico donde existen todas las posibilidades, y de pronto vas a sintonizar con alguna información, viste la descarga, lo hemos visto una y otra vez, esa descarga de datos es que realmente estás organizando tus propios circuitos para ser más sensible a la energía, más sensible a la información, y cuando una persona tiene una experiencia plena sensorial sin sus sentidos, imaginen eso. ¿Qué pasaría ahora si sus sentidos se incrementaran en un 25%? Todo lo que ven, lo que huelen, lo que saborean, lo que oyen, lo que sienten. Si sus sentidos están incrementados, así está también su estado de alerta, y entonces también lo está su consciencia. Y si está aumentada su consciencia, también lo está su energía.

Entonces de repente están descargando información vital porque ya no eres un materialista, y eso integra y escala hacia arriba en casi toda la biología, directo a la célula, al ADN, hay receptores que son mucho más sensibles al electromagnetismo que a la química, y no es por coincidencia que estén allí.

R. Eso es algo que yo quería decir, porque hay un estudio de un físico de la Universidad de Londres, ¿McClare?, que dice “Sabemos que las células responden a señales químicas, pero ahora también sabemos que responden a señales vibratorias” Y cuando estudió la Física de cuál es la mejor forma de dar señales a los receptores de la célula, resultó que las señales vibratorias son 100 veces más eficientes para comunicar información que las señales químicas, y en segundo lugar, como dijo Joe, la velocidad de conexión de las señales eléctricas versus las químicas, las eléctricas son infinitamente más veloces en comparación con el movimiento de un químico en el espacio, y él dice, cuando uno entiende la comparación de las dos señales y que no están ni siquiera relacionadas, en el sentido que la comunicación energética sería altamente selectiva por encima de la química. Pero la comunicación química es la entrada para la industria farmacéutica, y ellos han reprimido la información respecto a la energía en el campo, porque no se puede vender en una cápsula o una píldora y no les sirve (risas del público).

R. Esta es una de las razones por las que me encanta venir a estas conferencias, y es que las preguntas que nos hacen solo pueden responderse reconociendo que hay más conocimiento del que nos han hecho creer en el pasado que hay. Estaban ustedes ayer cuando yo hice mi exposición en este salón?

P. Sí, estaba aquí, y es la razón por la que pregunto, y también estuve en la de él.

R. Bueno, gracias por eso. Y la razón por la que comencé esto de preguntas y respuestas hablando de que la memoria no está en nuestro cuerpo, ni en nuestro cerebro, sino que está en el campo, ¿vieron la diapositiva? esa filmación en tiempo acelerado que les mostré con las neuronas que hacían crecer neuritas rápidamente. Esto es la respuesta a otra pregunta que apareció más temprano en esa sesión de preguntas y respuestas respecto a hacer algo mecánicamente o hacerlo con sentimiento y emoción. Yo toco la guitarra, así me voy a identificar con esto como guitarrista, pero ustedes pueden relacionarse con ello como les parezca; es nuestro acto, nuestro deseo emocional de elegir ser más, de expandir quién uno es, más de lo que éramos cinco segundos atrás. Ese es el imperativo biológico, es el disparador de que su cuerpo ahora debe hacer lo que necesita hacer para que eso suceda, una de las maneras en que sucede es que las antenas crezcan en las células. Una vez que esas redes, una vez que esas neuronas han respondido, dentro de unas 72 horas – algunas personas lo hacen aún más rápido – entonces estamos conectados con ese lugar en el campo donde tiene sentido, Están tocando la guitarra, y todo se les viene, han conectado con ese lugar, o están resolviendo problemas matemáticos o están pintando como Miguel Ángel, porque ahora están conectados con ese campo que es la emoción. Esa es la diferencia entre aprender mecánicamente, pueden sentarse ahí y aprender mecánicamente, mi padre y yo tomamos lecciones de guitarra cuando yo tenía 6 años. Tomábamos clases de guitarra ya mí no me gustaba porque era tan rígido, regimentado, todo tenía que ver con la forma, y mi padre nunca fue más allá de eso, de modo que cuando yo lo observaba, su experiencia con la guitarra no le resultaba satisfactoria. Todo se trataba de sentarse en posición perfecta, y nunca permitir que esta mano tocara no sé qué, y todo así, y dejaba la guitarra y se iba, y cuando yo empecé a hacer esto y me permití ir un poco más allá, y sentir la emoción de conectarme con eso, allí es cuando tuve la diferencia entre la ruta mecánica de reproducir algo y el comenzar a improvisar y dar un paso fuera de la caja. Pero la única manera de conseguir llegar a esos entendimientos es abrazar lo mejor de la ciencia, que nos está diciendo que no estamos confinados a estos cuerpos, nuestras memorias no están confinadas en nuestros cerebros y nuestros cuerpos son receptores para lo que está allí afuera. Y creo que estas conferencias tratan justamente de eso, de que estamos aprendiendo más de lo que está allí afuera, así como de lo que está aquí dentro. Espero haber contestado tu pregunta.

P. Sí, absolutamente, y tengo una pregunta rápida (risas)

¿Moderador?

Salamat sa iyo

R. De nada. Solo una última cosa al respecto, si consideras tu cuerpo desde una perspectiva cuántica, de que es luz e información gravitacionalmente organizada, entonces las memorias están en el campo y dentro de ti, porque tú estás en el campo, y tu biología es una causación descendente de lo que está en ese campo, hay patrones fractales que ocurren en todo el camino descendente, si lo miras en ambos sentidos ves que nuestra biología es un reflejo de eso, y en cierto modo unifica ambos principios.

R. Bueno, ¿cuáles son las implicaciones de lo que estamos diciendo? Hemos hablado de esto en nuestras exposiciones más largas. Significa que cuando el universo te toca en el hombro con un impulso creativo, sea lo que sea eso, crear una pieza de música, empezar un nuevo programa de desarrollo, enseñar a las personas con un método diferente, una nueva dieta, arte, música, innovaciones en nutrición, ¡lo que sea! En ese momento recibes el don. Y si no eliges abrazar ese don y actuar con él, si dices, “OK, ahora estoy ocupado, lo haré dentro de un año, ” si no lo haces, otra persona va a hacerlo. Porque está en el campo, y otras personas están extendiéndose y están diciendo la misma cosa, ¿Qué puedo escribir? ¿Cómo puedo contribuir? ¿Qué es lo que puedo compartir ahora mismo en este mundo? Ese es su ímpetu para que crezcan sus antenas, ¡todos extendiéndose hacia el mismo lugar en el campo!

Tengo una historia, una historia terrible, verdadera, de un amigo mío, un tecladista, un artista asombroso, tenía una pieza musical muy hermosa, nunca la soltaba porque decía que todavía no estaba lista para salir al mundo, así que iba y trabajaba en un bar y ganaba un poco de dinero como para unos meses, volvía al estudio de grabación a trabajar de nuevo, y no, no estaba lista todavía, y volvía al bar y servía las mesas otros seis meses. Un día me fue a buscar al aeropuerto, en Los Ángeles, para llevarme a un evento; sintonizó la radio ¡y estaba tocando su canción! Dijo ¡Esa es mi canción! Y yo le dije: No; esa era tu canción. Era tu canción dos años atrás, cuando el universo te la dio no la abrazaste, de modo que otra persona lo hizo. No era su letra, pero sí era la melodía, de modo que alguien la recibió, y le puso su propio lenguaje. De modo que si no abrazas tu impulso creativo, y por eso les estoy contando esto, si no abrazan su impulso creativo en el momento, cuando reciben ese “golpe”, cuando el universo está diciendo “necesitamos lo que tú tienes para darle al mundo en este momento” y si no lo aceptas, otro lo hará. Eso les quería decir.
(palakpakan)

P. Hola! Esta es una pregunta corta, para Joe. ¿Han considerado medir el cerebro cuando el Dr. Todd Ovokaytis realiza su trabajo?

R. Soy curioso, pero no voy adonde no me invitan. (carcajadas y aplausos del público) Si me invitan, iré. (más risas y aplausos)

Dr. Todd Ovokaytis: Joe: estás formalmente invitado. (risas de los dos, y aplausos del público)

Joe: Me encanta hacer mediciones, me encanta ver los efectos, y si podemos agregar otra pieza al rompecabezas y comprender algo más, por supuesto. Puede que no sea cuantitativo en los EEG, puede que sea en HRV o muestras de saliva o de otras muestras, (ríen todos)

Todd: Entonces, Joe me acaba de dar permiso para contar un secreto que no podemos contar a nadie más, pero estamos en mi living room, ¿no? este es mi living room. Pues estoy trabajando con la perspectiva de los telómeros desde hace algunos años, pero ha sido difícil porque fue con muestras de sangre. Estoy trabajando con biólogo joven realmente brillante que ha iniciado una compañía en Carolina del Norte que ha desarrollado un sistema de muestras de telómeros basado en saliva, de modo que Joe y yo nos estamos enganchando par poder usar la medición de los telómeros en conjunto con las cosas que Joe está haciendo en sus programas, y eso está por venir, de modo que miren los sitios web, porque ahora podremos correlacionar todas estas cosas, la biología de la que habla Bruce, y los factores epigenéticos, la meditación y la coherencia de corazón y cerebro del Instituto HeartMath y su incidencia sobre los telómeros, y hasta donde yo conozco, nunca se hizo esto antes, de modo que esa es la razón para que estemos tan entusiasmados con trabajar juntos (aplausos) .

M. Meg?

P. Estoy aquí representando a los niños. He conducido cruzando cinco estados y viajado muchos años luz para estar aquí con ustedes hoy para respirar su aire, y ciertamente no estoy hablando por mí misma al decir que ustedes tres y Kryon representan una nueva moda para nuestra generación (risas y aplausos) ¿Qué palabras sucintas y esenciales tienen para ofrecernos para llevar a los millones de niños de esta nueva Tierra a quienes servimos? Breve, directa, qu podemos llevar para entregar con objeto de acelerar la evoluci n en esta poca?

R. Creo que una de las reas m s cr ticas para cambiar al planeta es servir a estos ni os. Y lo significativo de esto es que hablamos del hecho de que los primeros siete a os son un per odo programable. Entonces lo significativo es pasar a decir que 95% de la vida de esos ni os viene de ese programa. Y cuando los maestros est n tratando de ense ar, no se dan cuenta de que al ense ar est n tocando el cerebro consciente, pero no est n realmente llegando al subconsciente, y entonces tienen mucha dificultad, porque est n entrenados para dar informaci n consciente, y el ni o viene de un programa que en su mayor a es una programaci n muy negativa, desempoderante, auto-saboteador, y tenemos que empezar a ocuparnos de eso y no tratar de seguir ajustando la mente consciente sino permitir una programaci n mejor por el cual vivir. Porque si siguen yendo atr s al subconsciente y se empieza a jugar., repetir, 95% del tiempo estos programas negativos y ellos no lo ven, como yo dije en mi conferencia, entonces tenemos una desconexi n; no nos entienden, no quieren ser ni os negativos, no quieren problemas en su vida, pero el hecho es que no est viniendo de su mente consciente; est viniendo de esos programas subconscientes. Entonces, lo primero es reconocerlo; si quieren ayudar a los ni os, tenemos que ayudarlos a despegar con programas mejores. YT estoy reconociendo ahora que alrededor del 70% de los programas que reciben son desempoderantes y limitantes, por tanto, eso es invisible, y esa es la parte m s dura para el maestro, la dificultad que tienen para alcanzar al estudiante, porque pueden alcanzar la mente consciente en el aula, pero no llegan realmente a la programaci n subconsciente.

P. Y entonces qu les dir an?

R. J, j ! Les dir a: empiecen a escuchar lo que sale de esta comunidad y empiecen a reconocer que quieren ocuparse del problema y luego paren de jugar en el nivel de arriba, vayan a lo profundo de la cosa ya. Y asuman esta realidad del subconsciente y empiecen a reconocer que all es donde necesitan trabajar. Y se puede cambiar el subconsciente, y por lo tanto tener la oportunidad de re-crear la civilizaci n que tenemos, reprogramando desde abajo para arriba. Y este es el camino de salida de la situaci n en que nos encontramos ahora. (palakpakan)

R. La pregunta m s com n que nuestra comunidad nos ha enviado es Qu van a hacer por nuestros ni os? Es lo que m s han preguntado en los ltimos cuatro a os, de modo que hemos dado un taller de trabajo en equipo el a o pasado que tuvo much simo xito. Y tenemos estos temas que llamamos Cuidado cu ntico y Paternidad cu ntica que se basan en algunos de los principios que ofrecen nuevas formas de ense ar y nuevas modalidades, pero creo que los ni os reciben esto mucho m sr pido que nosotros, y comprender el desarrollo y comprender los tiempos y comprender la biolog a en la que se puede intervenir en algunos puntos muy cr ticos para empezar a hacer cambios significativos. Como ejemplo, tenemos neuronas llamadas nuevas neuronas y estas nuevas neuronas son neuronas de empat a, y cuando alimentas a tu ni o muy peque o, haces esto (el p blico r e ante un gesto) Y haces esto, abres la boca y sacas la lengua porque quieres que el ni o imite tu conducta; no eres consciente de estar haciendo esto, pero el ni o presta atenci na tus acciones, y al observarte empiezan a seleccionar e instruir a las neuronas mismas que en el cerebro imitar n esa conducta. De modo que no le puedes decir a un niño, “No seas esto o lo otro, ” porque ellos están observando más lo que haces que lo que dices. Y eso es bastante terrible también, porque amas a tus niños, de seis, ocho o nueve meses, y se paran y al año ya tienen ruedas y caminan por todos lados y toman cosas y dicen, “Tengo un cerebro neuro-plástico, me pregunto cómo es que las flores se quedan en el florero. Guau, así es como se quedan en el florero.” Y así ellos interactúan con el entorno y, ¿qué hacen los padres durante todo un año? Le dicen “¡No! no! no!!

Y luego cuando tienen dos años, le dicen: ponte los zapatos. Y el niño dice No! no! no! ¿De dónde sacó eso? (tawa ng madla)

De modo que no es ellos; nosotros pasamos el resto de nuestra vida con que para entrar en el reino de los cielos debemos ser como niños, de modo que realmente tenemos que poder ser capaces de lentificar nuestras ondas cerebrales para entrar en el sistema operativo, o no podremos entrar en ese sistema operativo por una vía o la otra.

Así enseñamos a los niños y además ayudamos a los padres porque ellos comprenden que algunas de las cosas que están transfiriéndoles como conductas, son cosas que ellos tienen que cambiar, y siempre digo que el sendero más rápido hacia la iluminación es ser padres, porque tienes que ser el ejemplo de lo que quieres que sean tus hijos, por eso estaremos dando más talleres. Espero haber respondido tu pregunta.

R. Esta es la manera perfecta, obviamente no lo orquestamos conscientemente, pero es la manera perfecta de hacer estas preguntas. Así que ahora voy por dos preguntas. La pregunta original fue qué le decimos a los niños. Y lo que escucho son cosas realmente muy buenas para decir a las personas que educan a los niños ya las que los cuidan, y me uno a eso, vamos a ir más rápido porque desarrollamos estos programas ahora para compartirlos con la gente joven en las escuelas públicas, a edad muy temprana, los nuevos descubrimientos que muestran que ellos están conectados con sus cuerpos, no separados; conectados con la Tierra, no separados; que vivimos en un mundo de cooperación, no de conflicto. Y ellos empezarán a aplicarlo. Entonces eso es lo que les digo a los que los cuidan, pero los niños mismos lo reciben perfectamente. Lentificar esas ondas cerebrales, y creo que uno de los mejores regalos que podemos hacerles a los niños es sumergirlos en la naturaleza de nuevo (aplausos) porque hemos creado un ambiente, ya sea en las ciudades, o con todo esto digital, ya sea los equipos digitales y teléfonos celulares, que pueden ser regalos tremendos y creo que debemos regular esto en las vidas de la gente joven. Y la cantidad de tiempo que pasan con eso, necesitamos darles por lo menos otro tanto en la naturaleza donde se desaceleren las ondas cerebrales, se sientan conectados. Otra vez, algo sucede, y uno encuentra difícil identificarlo tangiblemente, yo quiero explicarlo como científico, pero una persona joven lo siente diferente. Y esa diferencia es algo que les falta en sus vidas, de modo que una vez que uno llega a eso, ya no necesitamos tanto decirles qué deben hacer, porque el mundo empieza a tener un aspecto diferente.

Déjenme darles un ejemplo. Una amiga mía estaba enseñando meditación, en Colorado Springs, que también resulta ser la sede de la Academia de Entrenamiento de la Fuerza Aérea, era justo después del 9/11 y la Fuerza Aérea estaba desarrollando una nueva división, algo así como los Navy Seals (grupo especial de la Marina) pero era para la Fuerza Aérea, y querían enseñarle a los cadetes de la Fuerza Aérea cómo pasar largos períodos de tiempo solos, en aislamiento, sin contacto humano, sin volverse locos. Así que le pidieron a mi amiga que fuera a enseñarles meditación a los cadetes.

Bueno, tuvo tanto éxito que, una vez que estos cadetes empezaron a aprender a meditar, no solo podían pasar tiempo consigo mismos, pero de repente su papel entre los militares no tenía sentido para ellos, (carcajadas del público y aplausos) porque, una vez que estaban en este espacio lentificaban sus ondas cerebrales, salían al campo, donde estuvieran, a la naturaleza, y entraban en meditación y decían: “Oh, Dios, hay más cosas, hay todo un mundo aquí afuera, ” muchos de ellos se volvieron más reales que aquello para lo que se entrenaban, de modo que les diré que obviamente la Fuerza Aérea canceló el contrato con mi amiga para enseñar meditación (carcajadas del público) por lo menos esa forma de meditación.

Pero bueno, volver a poner a nuestros niños en la naturaleza, en eso es que estábamos, respuesta larga para una pregunta corta. (palakpakan)

R. Quiero agregar una cosa, por favor, porque tiene que ver con volver a la naturaleza, que se acaba de mencionar. Seis segundos, aquí va. Usarlo o perderlo, para cada célula, tejido u órgano en el cuerpo, se relaciona especialmente con la creatividad en el cerebro. Y lo que hemos hecho es sacar la creatividad de la escuela, así que más ciencia, más matemáticas, nada de música, nada de arte, no hay actividad al aire libre, y cuando no se deja a los niños ejercitar estas actividades, sus naturaleza creativa desaparece y ahora tenemos chicos con sus juguetes de pantalla, que son solo reactivos, no son creativos. Y eso es porque creemos que la ciencia y la matemática que son más importantes en nuestra escuela. Eso ha provocado que este país que solía ser uno de los más creativos del planeta hace unos pocos años, ahora hayamos perdido eso. La creatividad está en otros países, ya no está más aquí. (palakpakan)

M. Última pregunta.

P. Yo creo que, en algún nivel, podemos acceder también a nuestra mente consciente o mente infinita a través de estar consciente, así como en estado mental meditativo. Han hecho alguna investigación oe algo al respecto, yo sé que hay una super-consciencia que dice que estamos para vivir en una base continuada en este planeta para ayudar a nutrir este planeta, pero todo lo que oigo hablar es sobre meditación y no sé sobre esto.

R. Veré si puedo desmitificar esto para ti. Usamos la meditación como un modelo para ayudar a las personas a cambiar y regular sus estados internos. Si puedes retirar tu atención de tu mundo exterior, estarás más propensa a observar cómo piensas y cómo sientes, y cuáles son tus tendencias. El hecho de que te levantas y te mueves todo el día, y tu cuerpo tiene el hábito de hacer cosas una y otra vez, cuando haces sentar a tu cuerpo, le estás diciendo que ya no es la mente, que eres tú, que tu consciencia está ahora controlando el cuerpo, y si puedes descubrir ese punto óptimo de ese generoso momento presente, va a requerir de tu parte el hacerte consciente de cuando te vuelves inconsciente, y esa es la acción que empieza a desarrollar nuestra habilidad de estar presente.

Entonces, una vez que desarrollas la habilidad de estar presente, donde colocas tu atención, allí colocas tu energía. Entonces si practicas estar presente cada día, y yo nunca me levanto de mi meditación antes de encontrar ese momento presente, y sé cuándo estoy allí y sé cuándo no estoy, pero si practicas todos los días la acción de estar presente, tendrás que concordar conmigo que puedes hacer con los ojos abiertos lo que puedes hacer con los ojos cerrados. Entonces, es una habilidad que se puede desarrollar. Vas y tienes una grandiosa meditación espiritual, o vienes a un taller como este y luego tomas la autopista y la gente anda a los gritos, y no puedes hacer eso porque es como desayunar una comida orgánica y pasar el resto del día con comida chatarra. Cuando empiezas a tener experiencias interiores profundas, que mueven tu mundo y te conectan, en algún nivel se vuelve un estado de ánimo, un temperamento, finalmente se hace parte de tu personalidad, de modo que cuando empiezas a hacer eso tendrás capacidad para regular tus estados y saber cuándo estás allí y cuándo no, de modo que la idea es llevar al cerebro y al cuerpo a un nuevo estado de ser, y luego sr capaz de mantener ese estado modificado de mente y cuerpo todo el día, con independencia de las condiciones de tu entorno, independiente de las emociones adictivas o hábitos en el cuerpo, y trascenderlos con el tiempo, y si puedes prepárate porque va a suceder algo inusual en tu mundo – es la ley.

P. Bueno, ¿ha trabajado realmente con personas que hayan alcanzado ese estado?

R. Es algo interesante, porque cuando vieron lo que mostró Gregg con la pequeña gota de agua, bueno, usamos un caleidoscopio, creamos un caleidoscopio para inducir un cierto nivel de trance que permite a la persona desechar o acceder a esos estados con los ojos abiertos, y hemos obtenido asombrosos patrones de ondas cerebrales, realmente asombrosos, y entonces puede hacerse a ojos abiertos, de hecho Bruce lo mencionó el primer día: uno está en la ruta manejando un coche y de pronto entra en trance. Olvidas tu entorno, olvidas tu propio cuerpo, olvidas el tiempo. Te pasas de la salida, y ¿dónde estabas? Porque estás conectado con algo y tu cerebro está en trance, ahora bien, más temprano o más tarde, si algo se sale de equilibrio o algo golpea en el motor, o algo así, tu vuelves a tu estado de alerta porque se está rompiendo ese estado de continuidad. Lo hacemos todo el tiempo. Cada persona presente ha hecho algo grande en su vida. Y cuando hicieron algo grande, tuvieron una visión, y esa visión los inspiró emocionalmente, y cuando combinaron esa intención clara con la emoción, le estaban dando a su cuerpo una muestra emocional de futuro. Y entonces comenzaron a tener conductas para dominar las intenciones, escribían las opciones que tomarían, las cosas que harían, las experiencias que querían, y se dieron cuenta de las opciones que no iban a elegir, las cosas que no iban a tener, las conductas que iban a evitar, las experiencias que los bajaban, las emociones que los retrotraían al pasado. Y era ese proceso, cada día entraban en un estado meditativo porque estaban deteniéndose por un momento, volviéndose conscientes en el momento presente, y de pronto llegan a un punto en que saben que va a suceder, y cuando uno sabe que va a suceder, se relaja.

R. Quiero agregar algo a eso: cuando usamos estos términos, los usamos para definir distintos estados de ser porque nos resultan convenientes. Pero nuestro cuerpo no sabe, necesariamente, lo que es un estado y dónde empieza el otro, o en qué estado cerebral está, o cuándo estamos en qué grado de alerta, entonces nuestro cuerpo no necesariamente sabe eso. Pasé mucho tiempo en Tibet, he ido durante 15 años y he llevado a otras personas, y estuve con gente que aprendió de forma diferente; los monjes, las monjas, los abades, fueron educados en forma distinta desde jóvenes, para que estuviesen conscientes de su entorno y estar despiertos a sus sentidos, y ten an esta extraordinaria habilidad, extraordinaria para el mundo occidental, pero ordinaria para ellos. Y creo que ellos demuestran lo que es posible para cualquiera, y lo que muestran los estudios cuando la ciencia lleva a estas personas a los laboratorios, lo que se descubre es que est n despiertos en todos sus estados cerebrales. No est n solo en alfa, o en delta, o en theta, o en gamma, est n despiertos en todas ellas simult neamente, y la ciencia dice No se puede hacer eso! No se puede ser as ! Bueno, ellos s, pero si ustedes los hubieran ense ado de esta manera ellos no lo sabr an, est n en un estado de conciencia muy alerta en m ltiples niveles. En el otro lugar, esperamos que est n escuchando esto, el otro lugar donde hemos encontrado esto es en las canalizaciones. Descubrimos que cuando las personas est n haciendo una canalizaci n realmente buena, y est n cableados al cerebro, lo que se encuentra es que est n activos en m ltiples estados cerebrales simult neos, en los que no estamos en nuestro t pico d a de trabajo. De modo que yo creo que se trata de una manera de ser, una manera de ser, y estamos viniendo a eso desde una sociedad donde nos ense an a enfocar nuestra atenci n en el mundo externo, entonces la meditaci n es un camino para ayudarnos a darnos cuenta de que hay algo m s all, pero en ltima instancia es algo que somos, una manera de ser, en lugar de algo que hacemos. Y creo que ahora estamos movi ndonos hacia esa manera de ser, hacia all nos dirigimos.

Creo que todo este sal n, yo incluido, primero quiero decir que ustedes han sido una familia tan asombrosa con quienes estar este fin de semana, un auditorio tan amable, tan generoso en sus corazones y tan dispuestos a abrirse a nuevas ideas, y permitirnos que compartamos con ustedes, lo agradezco profundamente y creo que hablo tambi n por mis colegas aqu . Percibo que uno se va al mundo exterior, y donde quiera que sea su casa, por favor agrad zcanle a aquellos que est n en casa por haber compartido su presencia con nosotros en estos d as, mi percepci n es que ustedes se van a ir a casa en un estado de consciencia m s alto, y la gente va a notarlo, va a se alar y decir Algo hay de distinto en ti, pareces realmente feliz, muy vibrante, muy despierto, muy vivo. Luces m s joven. Tus tel meros son m s grandes! (carcajadas y aplausos) Qu hiciste? Cambiaste de medicaci n? (m s risas). Y mi idea es que, cuando llegas a casa de una conferencia como esta y la gente te dice, C mo estuvo la conferencia? Qu hiciste? Es dif cil decirles una cosa que hayas hecho. Pero mi idea es que si puedes decir que has vivido cada d a de tu vida, sea lo que sea que estos d as significaron para ti, los otros lo entienden. As es como lo entienden. De modo que gracias a todos, l os amamos a todos.

R. Quiero cerrar con esto: no puedo expresar la alegr a que tengo con mis amigos aqu, y ha sido una oportunidad tan singular que realmente quiero agradecer a Lee ya Elan, muchas gracias por no solo traernos y permitirnos compartir nuestro amor juntos, sino por traer a esta audiencia, y eso hace que todo funcione, de modo que gracias, much simas gracias.(aplausos)

R. Creo que uno de los mayores regalos que se puede dar a alguien es su atenci n, y cuando dan su atenci n, dan su energ a, entonces gracias, much simas gracias por estar presentes con nosotros, nos sentimos verdaderamente honrados y lo apreciamos.
(grandes aplausos)

M. Por supuesto nosotros agradecemos: Dr. Bruce Lipton, Dr. Joe Dispenza, Gregg Braden.

AUTOR: Joe Dispenza, Bruce Lipton, Gregg Braden

DESGRABACIÓN: M. Cristina Cáffaro

VISTO EN: www.traduccionesparael camino.blogspot.com.ar

AUDIO: http://audio.kryon.com/en/3%20AMIGOS.mp3

Susunod Na Artikulo