Kalikasan ng mga Opisyal na Oposisyon, ni Miguel A. Quiñones Vesperinas

  • 2012

Ang mga entity ng oposisyon sa Macrocosm at Microcosm

(Caption ng "Ilang Peculiarities of Occult Development" bahagi III)

Ang mahalagang bagay para sa bawat kaluluwa ng tao ay pakiramdam na nasisiyahan at naaayon sa mga pangitain ng katotohanan na isinasama nito. Nangyayari ito tulad ng pagkain: kung ano ang mainam para sa isang tao ay hindi matututunan para sa isa pa. Ang kaalaman ay ang lugar ng kalayaan ng kalayaan, at ang tanging panuntunan na nananaig dito ay ang resonance o pagkakakilanlan. Kung ang aking mga eksibisyon, o ang alinman sa iba pang mananaliksik, o tagapagturo, o kahit na sa mga pinakamataas na Initiates ng sangkatauhan, ay walang halaga kung hindi sila tinanggap ng kusang tinanggap ng kaluluwa ng tao . Bagaman hindi natin dapat kalimutan na sa ating kaluluwa kapwa ang anghel at ang Diablo ay naninirahan, at dapat nating tiyakin na ang ating Anghel ay laging may pinakamahusay na mga pagkakataon upang malinaw na ipahayag ang kanyang pamantayan; dahil may panganib na ito ay ang 'dobleng' na nagsasalita sa amin sa ilalim ng pagpapakita ng Anghel, ngunit iyan ay isang tanong na kabilang sa domain ng responsibilidad ng adhikain sa Initiation o ng normal na tao sa malusog na ebolusyon.

Kapag naipalinaw ang mga pangunahing konsepto na ito, ipakikilala natin ang ating sarili sa pagsasaalang-alang ng paksa ng likas na katangian ng mga Opisyal na Oposisyon. Ang susi sa isang pag-unawa sa mga ito na naaangkop sa mga pangangailangan ng kasalukuyang sandali ay upang makakuha ng 'magbuka' kung ano ang ipinakita sa amin bilang Ahriman, sa dalawang ranggo, ganap na awtonomiya at naiiba, (halos lahat ng beses na kabaligtaran) ng Mga Entidad Supra-sensitive o Infra-Sensitive: Ahriman at ang Asuras, ang huli na pinamunuan ni Soradt, ang Solar Demon, ang Anti-Christ .

Mayroong isang napakalakas na dahilan upang pagsamahin ang dalawang klase ng mga Entity sa isang solong pigura at, sa materyal na katotohanan, halos imposible na maiba ang mga ito, sapagkat, ayon sa kasaysayan, hanggang sa mismong sandaling ito, praktikal silang kumilos. Ito ay para sa isang napaka-simpleng kadahilanan, na susubukan naming ipaliwanag batay sa sumusunod na pamamaraan:

Ang Asuras : Ang mga nilalang na kabilang sa ranggo ng mga Trono, ang pinakamataas sa lahat ng mga Hierarchies ng Creative. Ang pinakamataas ng Unang Choir. Dalubhasa nila, bukod sa iba pang mga bagay, sa henerasyon ng isang Third o Lower Choir Hierarchy: The Archai o Spirits of Time . Tiyak, ang kanyang pampulitikang kontrol (ng kapangyarihan na palaging pinasiyahan sa mundo ng mga nagkatawang-tao na lalaki) ng materyal na mundo, ay isinasagawa sa pamamagitan ng isa sa mga Entidad na ito, na itinalaga ni Kristo kasama ang apela ng 'Prinsipe ng Mundo' .

Ang Ahrimanic Beings : Mga nilalang na kabilang sa Second Choir o tagapamagitan. Ang pinakamataas sa Choir na iyon, iyon ay, Kyriotetes o Spirits of Wisdom . Bumubuo sila ng mga Archangels, nilalang ng Third Choir, na matatagpuan sa ilalim ng Archai . Kung tungkol sa materyal na pisikal na mundo, lagi silang kinokontrol ng 'Prinsipe ng Mundo', kahit na nagtrabaho sila upang maging independiyenteng, lalo na mula noong ikalabing limang siglo at, panimula, mula noong huling ikatlo ng ikalabing siyam na siglo.

Ang mga Luciferic Beings : Ang mga ito ay mga Entity na kabilang sa Second Choir of Creative Hierarchies, isang antas sa ilalim ng mga Ahrimanic, iyon ay, sila ay mga Dynamis o Spirits of the Movement . Sa nakatagong terminolohiya ng Hindu sila ay itinalaga bilang Fire Spirits o Agnichváttas at din ang Masa-putras o Anak ng banal na pag-iisip. Ang kanyang specialty ay ang henerasyon ng mga nilalang na kabilang sa pinakamababang antas ng Third Choir, iyon ay, ang mga anghel .

Malinaw na ito, para sa sinumang minimally pamilyar sa mga nakatagong kaalaman, na ang mga nilalang ng ranggo ng mga Trono, tulad ng sa katunayan ang mga Asuras, ay nasa posisyon na ipataw ang kanilang kalooban sa anumang iba pang pagkakasunud-sunod ng mga nilalang na nakalagay sa sa ibaba ng mga ito sa evolutionary scale, at, samakatuwid, ang Ahrimanic at Luciferic Beings. Ngayon, kung tungkol sa materyal na mundo ay nababahala, ang mga Ahrimanic na kakayahan ay kailangang-kailangan para sa mga Asuras, na, nag-iisa, ay mapamamahalaan lamang ang kabuuang pagkawasak ng mundo at ng mga pisikal na katawan ng sangkatauhan sa isang instant, dahil ang kakaibang kapasidad nito ay upang makabuo ng Total Entropy, Chaos, Wala .

Ang nakakabighani na imahe ni Ahriman

Ang Ahriman ay dalubhasa sa pagbuo ng mga form sa bagay na ito (pagsunod sa pagdidikta ng Tamang Creative Hierarchies o ang malakas na Imahinasyong Lucific ) at, higit sa lahat, ng pagyeyelo sa kanila sa oras. Ang mala-crystallizing tendensiyang ito ay kinontra ng dinamismo ng Ethereal Vital Forces ng Cosmic Verb at ng Entropy of the Asuras, bawat isa ay kumikilos mula sa kabaligtaran ng mga anggulo.

Para sa mga maaaring magkaroon ng anumang mga pag-aalinlangan tungkol sa nasa itaas, sumasalamin lamang sandali tungkol sa pagiging sopistikado ng mga porma ng katawan ng tao mismo na si Ahriman ay umuunlad kamakailan, lalo na sa Estados Unidos at, ipinamamalas ang impluwensya nito mula roon, sa ibang bahagi ng mundo. Ang bodybuilding , na kasalukuyang ipinataw sa lahat ng media kung saan mahalaga ang imahe ng katawan, at ang pinaka sopistikadong pamamaraan sa pagsasanay para sa paghahanda para sa lahat ng palakasan, ay Ang pagtaas ng tunay na supermen (kapwa lalaki at babae) sa mga tuntunin ng mga pisikal na pagsasakatuparan sa katawan, na may kakayahang maabot ang marka ng ilang taon na ang nakalilipas na hindi mailarawan.

Kung sa mundo ng mga modelo, artista ng pelikula, mananayaw, sportsmen, mga katawan ay nakikita, nang higit pa at madalas, ang mga katawan na dati ay mayroon na lamang (mayroon na nagdududa ito, dahil, ayon kay Steiner, ang mga modelong Greek ay umiiral lamang sa imahinasyon ng clairvoyant ng artist) sa Classical Greece.

Siyempre, hindi palaging o sa lahat ng mga kaso, ang mga paraan na ginagamit para sa mga naturang layunin ay magkapareho, ngunit hindi rin lahat ay naiugnay kay Ahriman, sapagkat, tulad ng madalas kong sabihin, kahit na totoo na maraming Ang mga kaduda - dudang aspeto sa Ahriman at ang kanyang mga pamamaraan, kung ano ang hindi masaway ay katangahan, at tiyak na ito ang kakulangan na nagpapasakit sa atin sa kasalukuyan sa mas pangkalahatang paraan. Ang tunay na pagpapakamatay na tinutugunan ng sangkatauhan, sa pamamagitan ng pag-aagaw sa Kalikasan at kontaminasyon ng pinaka-agarang kapaligiran, sa napaka-maigsi na mga termino ay walang iba pa sa katangahan, at si Ahriman ay maaaring maraming bagay, ngunit hindi ito bobo.

Ahriman at ang Asuras

Tanging ang tao, ang ilang mga kalalakihan, na maging eksaktong, ay sapat na hangal upang sirain ang Earth, lamang upang masiyahan ang Asuras at kapalit ng ilang mga personal na kasiyahan, na, siyempre, ay hindi malulutas ang problema ng mga bata at apo ng nasabing mga character kapag nakatagpo sila ng isang hindi mailalagay na planeta. Siyempre, sa mga nasabing mga nilalang (dahil sa pagtawag sa kanila ng mga lalaki ay gawin silang hindi pinapalakas na pabor), hindi sa palagay ko ay labis silang nagmamalasakit sa kanilang mga anak o kanilang mga apo, dahil ang isa sa kanilang mga kaugalian ay isakripisyo ang kanilang mga panganay bilang isang pangako ng tipan sa kanilang Espirituwal na Inspirasyon.

Marami sa mga problema at depekto na naiugnay kay Ahriman, sa katunayan ay may kaunting kinalaman sa kanya. Si Ahriman ay maaaring magkaroon ng isang kakaibang ideya sa kung paano dapat ang planeta, ngunit hindi pa ito naging perpekto upang mabawasan ito sa mga atomo.

Ang totoong aspeto ng bagay ay sa halip na si Ahriman, ang 'preservative' o 'freezer' ng bagay, ay isang perpektong disguise para sa pagsira sa Asuras, kapag kailangan nilang ipakita ang kanilang mga sarili sa normal na sangkatauhan, upang subukang maikalat ang kanilang mga masamang hangarin . Kasuutan na hindi mo kailangan na maiugnay sa iyong mga tagasunod ng Inverted Initiation o Dark Lodges. Sa gayon, sa Kanluran, ang Asuras ay nagbihis bilang Ahriman, habang sa Silangan, si Ahriman ay nagbihis bilang si Lucifer .

Ang mga panlilinlang na ito ay naaangkop sa kanilang mga layunin, dahil, batay sa pangitain ng katotohanan na puwersa sa bawat isa sa mga lugar na ito, ang Ahriman ay nagpapatakbo bilang ideal ng West at Lucifer, ay naging pagiging East hanggang ngayon. bagaman kani-kanina lamang ang impluwensya nito ay inilipat sa Ahriman . Para sa isang materyalistikong pag-iisip, o, hindi bababa sa, na makapangyarihang inaangkin ng mga katotohanan ng materyal na mundo, si Ahriman ay kinakailangang ipinakita bilang ideal, ang utopia: ang 'Nirvana' na magagamit sa lahat; kalusugan, pera at pag-ibig sa isang unibersal na sukatan .

Ang nasabing mga mithiin, sa kanilang mga sarili (at kahit na maaaring mabigla ito ng ilang mga pag-iwas) ay perpektong lehitimong, iyon ay, lubos na mauunawaan na ang mga ordinaryong kalalakihan, na hindi kahit na magkaroon ng kaunting ideya ng kung ano ang esotericism, linangin at hinahangad para dito. Ano pa, sasabihin ko na ang isang pag-unlad na hindi madadaan sa gayong kalagayan ay hindi magiging malusog.

Ang mga ito ay mga mithiin ng mga bata, tulad ng lahat na nauugnay sa imahinasyon ni Ahriman na naaayon sa kasalukuyang sandali. Sa katunayan, ito ay isang bata na katangian na isipin na ang materyal na mundo ay maaaring maging mabuti, isang pagkakamali kung saan ang lahat na walang isang Gnostic at Dual na kaalaman sa katotohanan ay maaaring mahulog, at ang lahat na hindi alam kung paano makakuha ng kaunting mga kahihinatnan ng isang pagbabasa ng kasaysayan ng sangkatauhan Ngunit ang pagkakamaling iyon ay mahalaga sa isang malusog na bata, at kung hindi nakatuon, magpapatotoo ito sa isang abnormal na pag-unlad. Para sa kadahilanang ito, at kahit na ang sangkatauhan sa kabuuan ay dapat na lumampas sa yugto ng pagkabata noong nakaraang panahon, dahil hindi pa ito nangyari sa pagsasagawa, ligal na nililinang ang hangarin na iyon, sapagkat ito ay isang hangarin na etikal, at ito ang nais kong bigyang-diin: ang pagtapos upang matapos sa pagdurusa ng mga walang-sala at walang magawa ay talagang isang priyoridad para sa anumang etikal na pagsasaalang-alang ng katotohanan, at, sa sukat na sukat na iyon, ang ating hangarin ay nagkakasabay sa Ahrimanic.

Ang mga pagkakaiba-iba ay hindi nagsisinungaling sa mga dulo, ngunit sa mga paraan upang magamit upang makamit ang mga ito; Gayunpaman, ang medyo pilosopikong talakayan ay hindi ang mahalagang punto ng kung ano ang ating kinasasangkutan. Ang may problema sa lahat ng ito ay namamalagi sa katotohanan na ang panukalang Ahrimanic, ang pagbabagong-anyo ng Earth sa isang Paraiso na hindi maaabot ng sinuman, ay ang decoy lamang, ang karot sa dulo ng stick na matatag na humahawak sa Asuras, na wala, o kailanman mayroon sila, at hindi kailanman magkakaroon, isa pang interes kaysa sa gawing ang Earth ang kanilang partikular na Impiyerno, na, sa ilang diwa, ay tulad na mula sa simula.

Paano nila nabuo ang bagay at pinapagana ang pagkakaroon ng pisikal na materyal na sukat ng katotohanan, nagsalita na ako sa maraming iba pang mga gawa, at, mas kamakailan lamang, sa pamagat na: "Ang ilang mga pagmumuni-muni sa pagpoposisyon ng tao na may paggalang sa katotohanan sa gilid ng hitsura ng Christian Conception. Ang makasaysayang genesis ng modernong pananaw sa mundo ay napatunayan bilang isang mapanlinlang na proseso na nagpapadali sa pagmamanipula ng indibidwal. ” Pedro A. Quiñones Vesperinas. Setyembre 1996, sa ilalim ng heading na 'The Key to Reality at ang dahilan ng pagkakaroon ng Evil sa pananaw ng Gnostic. '

Samakatuwid, ang problema tungkol sa perpektong Ahrimanic ay ang kawalan nito. Ang bagay ay kabilang sa Asuras, bagaman si Ahriman ang molder nito, sa kanyang partikular na imitasyon sa gawain ng Tagapaglikha ng Salita. Si Ahriman ay nasa pag-ibig sa kanyang trabaho, isang tunay na artista, sa kanyang sariling kakaibang paraan, at gustung-gusto niya ito nang labis na nais niyang ipagpatuloy ito para sa mga salinlahi, kung saan hindi niya kailanman maabot ang isang kasunduan sa Asuras, na ang layunin ay kabuuang pagkawasak, entropy. perpekto

Gayunpaman, mayroong isang dahilan kung bakit nagsimulang umasa si Ahriman upang magawa ang kanyang mga plano, hindi bababa sa isang pansamantalang batayan, at batay sa nakatagong katotohanan, na inihayag ni Rudolf Steiner, na ang iba't ibang mga order ng Entity. Ang mga oposisyon ay, bawat isa sa kanila, isang makasaysayang sandali na nakalaan para sa kanila upang direktang ma - access ang isang pakikipag-ugnay sa sangkatauhan. Alam na natin na, sa higit pa o hindi gaanong hindi tuwiran o intermediated na mga paraan, lagi silang nagpapatakbo dito, at sa ibang seksyon na inilantad namin ang iba't ibang yugto ng pagsasama nito sa kalooban ng kalooban. Gayunpaman, tinutukoy namin ngayon ang isa pang katotohanan, ng isang ganap na magkakaibang kalikasan: ang in-korporasyon ng pinakamataas na kinatawan ng bawat isa sa mga naturang order sa isang tao, na bubuo bilang isa pa sa iba pang mga kalalakihan. Iyon ay, eksakto ang parehong proseso na isinagawa sa kaso ng pagkakatawang-tao ng Cosmic Christ sa Hesus ng Nazaret.

Tulad ng alam natin, hindi tinukoy ng Steiner ang mga pinaka-tiyak na mga kakaiba ng gayong pagkakatawang-tao, ngunit maaari itong ibawas - sa pamamagitan ng simpleng lohika - na ang mga Entidad ng sukat ng isang Lucifer, isang Ahriman (o isang Soradt, na kung saan ay hindi siya nagsalita sa panahon ng kanyang buhay. ), hindi maipanganak bilang isang pangkaraniwang tao at iyon, tulad ng nangyari sa kaso ni Cristo, ay pinagsama o ipinakilala sa masalimuot na mga katawan ng indibidwal nang umabot siya sa kapanahunan.

Nagpunta si Lucifer sa Tsina noong mga 2, 500 BC, Buweno, si Ahriman, sa mahigpit na hustisya ng kosmiko, ay nagkatawang-tao noong unang bahagi ng ika-21 siglo. Ang tama at ang quasi-astrological na pangangailangan na ito, kahit gaano pa ito binuong mga Asuras at partikular sa kanilang mga tao na tagasunod ng Madilim na Lodges, ay may mabibigat na timbang, na lalago sa kasidhian habang ang mga probisyon ng mga konstelasyon ay lumapit sa sandali at ang kamag-anak na pagbabagong-anyo angkop na prefixed, mula sa puntong ito magsisimula silang bumaba.

Samakatuwid, nakikita natin na may isang kadahilanan na, lalo na mula noong ikalabing limang siglo, si Ahriman ay nagsisimula na maging patenteng independiyenteng independiyenteng Asuras, bagaman ang gayong pagtatangka sa awtonomiya ay hindi naipakita nang mabuti sa pampublikong makasaysayang tagpo, kung saan ang buong hitsura Ang Modern Science, na maaaring maging perpektong lugar ng Ahriman, ay naging, mula nang ito ay umpisa, isang relihiyon na Asuric. Marahil, kung malalim namin nang lubusan ang mga masidhing espiritwal na tilapon ng isang Descartes, isang Newton o isang Adam Smith, makatagpo tayo ng isang pangunahing impluwensya sa Ahrimanic, gayunpaman, sa mga character tulad ni Francis Bacon, Thomas Malthus, Charles Darwin at, malamang, Sigmund Freud, ang pangunahing impluwensya ay purong Asyano. Ang lahat ng ito ay nasuri sa nabanggit na sanaysay.

Kaya, kung mayroong isang sandali ng ebolusyon ng tao kung saan ito ay nagpapatakbo upang makilala ang mga figure ng Ahriman at ang Asuras, na nagsisimula sa ika-labinlimang siglo at pinatunayan nang pumasok tayo sa dalawampu't unang siglo.

Inaasahan ko na maliwanag na nalinaw ko ang mga dahilan kung bakit ang mga Hierarchies ay hindi isinasaalang-alang ang operative upang gawin ang ganitong uri ng pagkakaiba-iba ng kaalaman na ma-access bago, dahil - sa materyal na katotohanan - pinatatakbo nila, praktikal palagi, sa isang paraan superimposed at, gayunpaman, kung paano ito lubos na mahalaga upang maunawaan ang ating kasalukuyan at harapin ang ating kinabukasan .

Tulad ng napag-isipan natin sa iba pang sanaysay, ang isa sa mga batas na nagawa kong kunin mula sa aking mga pagsasaalang-alang sa kasaysayan ay binubuo sa katotohanan na, sa bawat oras na ang tao ay kailangang harapin ang malaking pagbabago sa mga pamamaraang ng ilang mga lugar nito ang pag-aalay, na nahaharap sa isang pagpipilian sa pagitan ng iba't ibang mga diskarte, ay palaging nagwagi na naglalaman ng isang mas negatibong diskarte sa etikal at ang higit na pagdurusa ay maaaring magdulot sa uri ng tao. Inilarawan namin ang assertion na ito ng maraming mga halimbawa, kapwa sa iba pang sanaysay at sa isang ito; ngunit ngayon, kasama si Darwin, mayroon kaming pagkakataon na pagnilayan ang isa sa mga pinakabagong kaso sa oras at mas malabo. Tulad ng, halimbawa, ang may edukasyon na sangkatauhan ay may pagpipilian upang pumili sa pagitan ng mga diskarte ng isang Goethe at isang Schiller, sa isang banda, at ng mga Newton at Bacon sa kabilang, at pinili ang huli, kasama ang mga hindi napakasama ang mga resulta na lahat tayo ay nagdurusa sa kasalukuyang panahon, sa huling siglo ay pumukaw sa pagitan ng mapanirang postura ni Charles Darwin, kasama ang kanyang kawalaan ng simetrya ng Kalikasan: ang likas na pagpili at ang kaligtasan ng buhay ng pinakadulo, at ang paglilihi ng Piotr Kropotkin, siyentipiko ng Russia, prinsipe sa pamamagitan ng paglusong, at rebolusyonaryong anarkista sa pamamagitan ng bokasyon. Ang tao at etikal na kalidad ng parehong mga character ay hindi pinapayagan ang paghahambing: sa isang banda, isang dating pari, na-convert sa materyalismo at na naghahangad na mamamagitan sa lahat ng paraan, sa gastos ng pag-aaruga at pagpapakita ng mga gawa bilang kanilang sariling ng kilalang Wallace. Sa kabilang banda, ang isang marangal at aristokrat, na matatagpuan sa tuktok ng cusp ng kapangyarihan ng Russia, pinarangalan kahit na isang siyentipiko ng Moscow Academy of Geology, sa pamamagitan ng kabutihan ng kanyang walang alinlangan na mga merito, na, tulad ng ginagawa ni Chomsky sa ngayon, ay nanganganib ang lahat para sa kanyang mga huwaran ng hustisya para sa natapon at pagiging kapatiran sa mga kalalakihan, hanggang sa siya ay naaresto at Kailangan niyang magtago sa Pransya. Maliwanag na walang posibleng paghahambing, at, tulad ng laging nangyayari, ang pamamaraang teoretikal ng Kropotkin kasama ang kanyang Prinsipyo ng Mutual Support ng biological entities sa Kalikasan, na ipinahayag higit sa lahat sa kanyang akdang "Mutual Support. Isang kadahilanan ng Ebolusyon ”, ay hindi mahanap ang pinakamaliit na taginting sa oras nito at sa kapaligiran ng kultura. Ito ay ang parehong bagay na nangyari sa larangan ng Psychoanalysis hanggang sa kamakailan lamang: ang pagtanggi ng mga pangitain para sa tao na iminungkahi ni Freud at ngayon na sinimulan ng Lacan, ay pinalawak sa lahat ng dako at napaka-tiyak ng istruktura ng gobyerno; Sa kabilang banda, ang mga mas positibong pangitain, tulad ng Jungian, ay nagsisimula pa lamang na gisingin ang isang tiyak na sosyal na katauhan. Ang pinagbabatayan ng katotohanan ng lahat ng ito ay ang Panginoon ng Mundo, ang Solar Demon, ay hindi umaangkop sa mga lalaki na magkaroon ng mga pananaw ng katotohanan na nagbibigay-daan sa kanila upang mapabuti at umunlad bilang mga tao.

Sa mga figure ng Ahriman at ang Asuras ay nalilito sa isa, mayroon lamang tayong isang pinagsama-samang pagkakasalungatan at pagkalito, na hindi tayo humahantong sa anumang uri ng pag-unawa. Sa kabaligtaran, kapag inilalantad namin ang pahina at inilalagay ang bawat imahe sa lugar nito, nagsisimula nang magkaroon ng kahulugan ang mga bagay at ang lahat ay nakakahanap ng isang lugar at isang dahilan ng pagiging.

At buksan natin ang mga haka - haka sa kanilang sarili.

Tulad ng inaasahan namin ng ilang mga linya sa itaas, ang imahe ng isang Ahriman na nakaalis mula sa mapangwasak at malasakit na mga claws ni Soradt, ay maaaring maging nakakagulat para sa mga nakakaalam lamang ng imahinasyon na ginawa ng publiko sa pamamagitan ng Rudolf Steiner . Dapat kong sabihin, bilang paggalang sa katotohanan, na kung pagninilayan ko ang mga larawang iyon nang diretso sa Dornach at Bern, naranasan ko ang impression na ang Ahriman na ito ay naglalaman ng isang bagay tulad ng 'sobrang sobra' na nilalaman. Ang paglalarawan na ito ay hindi masyadong naaangkop. Marahil, mas tamang ipahiwatig ito sa ibang paraan: na si Ahriman ay hindi isang awtomatikong entity, orihinal, na isinapersonal sa sarili nitong salpok, ngunit isang resulta, iyon ay, ang pigura ni Ahriman ay magiging sa orihinal na nilalang na katulad ng isang bangkay ay nabubuhay na indibidwal na tao. Ito ay napapansin nang mas malinaw sa sikat na pangkat ng iskultura. Ang mga numero na matatagpuan sa ibabang bahagi, na tumutugma sa mga bituka ng planeta, kapwa sa lokasyon nito sa bahaging iyon ng iskultura, at sa mismong panlabas na hitsura nito, ay napatunayan sa pang-unawa na inspirasyon na puro bilang Asúricas.

Ahriman at ang Mahatmas

Ang nakakamanghang pananaw ni Ahriman, tulad ng nakikita ngayon, ay mas pamilyar sa mga nakakaalam ng pangitain ng katotohanan na ibinigay ng Eastern Theosophical Current of the Mahatmas . Ang lahat na nakakaalam ng mga paglalarawan ng Blavatsky, A. Bailey, o Roerich, ay nakakaalam ng mabuti kung sino ang pagkatao na tinawag nilang Sanat Kumara, na ang apela ay 'ang kabataan ng Eternal Spring', ay naglalarawan sa atin tungkol sa kung ano ang maaari nating italaga bilang kanyang 'pisikal' na hitsura, pag-unawa na ang gayong mga tao ay hindi nagtataglay ng isang pisikal na katawan tulad ng sa atin, ngunit isang eteric na katawan na maaaring nagpapagaan, kapag kinakailangan, at maging pinahiran ng materyal na sangkap, bagaman para sa mga limitadong panahon. Sa terminolohiya ng Eastern na kulturang ito ay tinatawag na 'Mayávi-Rupa', iyon ay, isang katawan na nabuo mula sa isang napakalakas na sinanay na mapanlikha na kapasidad, at pinagsama ng isang malakas na kalooban, na hindi natin maisip.

Ang Sanat Kumara ay ang Ahrimanic entity, na iniwan mula sa Earth Shamballa (tingnan ang Tala 1 ), na matatagpuan sa loob ng Daigdig, pagkatapos ng sakuna ng Atlantean, kung saan pinapanatili nito ang mga pangunahing linya ng sibilisasyong sibilisasyong ito, naghihintay para sa nalalapit na sandali nito muling pagkita sa pampublikong globo ng usapin ng tao.

Tulad ng nabanggit namin sa iba pang mga gawa, ang pag-iisa ng lahat ng mga sosyalistang eskolohikal na lipunan, tulad ng nabanggit na Theosophical Society, Lucis Trust, nina Alice A. Bailey at Agni Yoga ng pamilya ni Nicholas Roerich, malamang, ay nauugnay sa plano ng paglalahad ng Entity na kung saan sa linya ng Mahatmas ay itinalaga bilang Maitreya, sa papel na muling natagpuang si Cristo. Kaugnay nito, ang mga pahayag ay nagawa na sa mga international media outlets ni Benjamin Creme, na kasalukuyang gumaganap bilang 'public tagapagsalita' para sa nasabing Masters. Ayon kay Creme, si Maitreya ay nagtatrabaho sa gawaing panlipunan sa Soho ng London sa loob ng maraming taon, at naghihintay ng perpektong sandali upang maipahayag ang kanyang presensya sa lahat ng mga pamahalaan ng Daigdig, sa pamamagitan ng iba't ibang mga network sa telebisyon, at / o sa pamamagitan ng mga materyalisasyon ng kanyang imahe kung saan Huwag maabot ang saklaw sa TV.

Ang proyektong ito, gayunpaman nakagulat na ito ay maaaring para sa aming pag-iisip, at kung saan ay inilunsad sa unang yugto ng Theosophical Society, sinusubukan na gamitin ang batang Krishnamurti bilang tagapagdala ng Entity of Maitreya, ay walang biro, at maraming kapangyarihan at mga mapagkukunan na taglay ng tulad ng isang espirituwal na linya upang suportahan ito sa buong mundo.

Talagang, nagbigay si Creme ng isang serye ng mga kumperensya sa Espanya, sa Madrid at Barcelona, ​​na inihayag sa pindutin at sa mga dalubhasang tindahan ng libro at likas na mga tindahan ng produkto (ang publiko ng 'New Age' ). Akala ko ito ay kawili-wili para sa mambabasa na kopyahin ang teksto ng isa sa mga leaflet na ipinamamahagi sa kampanyang ito ng advertising:

"ISANG MENSAHE NG PAGPAPAKITA SA PAMAMARAAN.

Inaasahan na sa mga henerasyon ng lahat ng mga pangunahing relihiyon. Kilala siya ng mga Kristiyano bilang ang Cristo, at hinihintay ang Kanyang nalalapit na pagbabalik. Maaaring magkakaiba ang mga pangalan, ngunit alam ng marami na silang lahat ay tumutukoy sa iisang tao; Ang Tagapagturo ng Mundo, na ang pangalan ay Maitreya.

Mas pinipiling kilalanin bilang Tagapagturo, si Maitreya ay hindi darating bilang isang pinuno ng relihiyon o upang makahanap ng isang bagong relihiyon, ngunit bilang isang Tagapagturo at gabay para sa lahat ng tao, kabilang man sila o hindi sa isang relihiyon.

Sa oras na ito ng isang mahusay na krisis sa politika, pang-ekonomiya at panlipunan, bibigyan ng inspirasyon ni Maitreya ang sangkatauhan na maituturing bilang isang pamilya, at lumikha ng isang sibilisasyon batay sa pagbabahagi, katarungan sa ekonomiya at panlipunan at kooperasyong pandaigdigan. Siya ay maglulunsad ng isang tawag sa aksyon upang i-save ang milyun-milyong mga taong gutom bawat taon sa isang mundo ng kasaganaan. Kabilang sa mga rekomendasyon ni Maitreya ay ang pagbabago sa mga prayoridad sa lipunan upang ang wastong pagkain, pabahay, edukasyon at pangangalagang medikal ay maging mga karapatang unibersal. Sa ilalim ng inspirasyon ni Maitreya, gagawa ang sangkatauhan ng mga kinakailangang pagbabago at gagawa ng isang mas makatuwirang at makatarungang mundo.

Sa lahat ng mga huling taon na ito, ang impormasyon tungkol sa paglitaw ng Maitreya ay nagmula lalo na mula sa Benjamin Creme, isang artista at may-akda ng British, na nagsalita at nag-ulat tungkol sa kaganapang ito mula 1974. Ayon kay Creme, nagmula si Maitreya noong Hulyo 1977 mula sa kanyang dating pagreretiro sa ang Himalayas at tumira sa Hindu-Pakistani na pamayanan ng London. Siya ay nakatira at nagtatrabaho doon, tila tulad ng isang ordinaryong tao. Ang totoong kundisyon nito ay kilala lamang sa medyo ilang mga tao. Unti-unting lumitaw siya sa buong pangitain ng publiko upang hindi lumabag sa malayang kagustuhan ng tao.

Bilang isang modernong tao na nababahala sa mga problema ngayon, si Maitreya ay nagtrabaho sa iba't ibang antas mula noong 1977 upang ihanda ang sangkatauhan para sa kanyang panlabas na presensya. Mula sa likuran ng mga eksena, ang pagdagsa ng kanyang pambihirang enerhiya ay ang pagpapasigla ng mga nakamamanghang pagbabago sa maraming larangan, kasama na ang pagbagsak ng komunismo sa Unyong Sobyet at pagtatapos ng apartheid sa South Africa, ang rapprochement sa pagitan ng East at West, ang lumalagong kapangyarihan ng tinig ng mga tao, at isang pandaigdigang pansin sa pag-iingat ng kapaligiran. Panlabas, nakilala niya ang mga grupo ng mga mamamahayag at maimpluwensyang personalidad mula sa lahat ng larangan, na ipinagbigay-alam sa kanila ang Kanyang mga solusyon sa mga pinaka-pagpindot na problema ngayon at ang papel na maaari nilang i-play sa hinaharap. "

Isinasaalang- alang ko ang teksto na ito ng pinakamahalagang kahalagahan, sapagkat inilalarawan nito nang sapat ang tungkol sa pamamaraan na sinusundan ng mga intelihenteng kaisipan ng mga Mahatmas . Ang kanyang pagpapahayag ng mga alituntunin ng Social Justice at ng pagiging tao ay hindi mabubuti, at magmadali akong mag-subscribe kung naisip ko na ito ay magagamit sa anumang. Sa ngayon, ganap na naaayon sa Ahrimanic proyekto. Inaasahan, ang walang limitasyong kumpiyansa na mayroon siya sa kanyang sarili ay mapatunayan na nabigyang-katwiran sa mga kaganapan sa hinaharap, dahil sa ngayon ay hindi pa niya pinamamahalaang makuha si Soradt na mapatalsik at mahawahan ang lahat ng kanyang mga proyekto at paggalaw, pag-convert sa kanila, pantay-pantay, sa mga pamamaraan ng pagkawasak ng mga katawan at kaluluwa.

Naghanap si Maitreya ng isang mas makatuwirang mundo. Iyon ay isang kadahilanan ng pinakamahalagang kahalagahan kay Ahriman, kung saan maaari din tayong sumang-ayon, at, sa pamamagitan ng paraan, ang mga makatwirang dosis ay hindi darating sa pre-apocalyptic na mundo.

Ang pangalawang punto Si Maitreya ay napaka magalang sa malayang kalooban ng tao, na ayaw niyang maimpluwensyahan. Ito ay isang magandang pahayag ng mga alituntunin, ngunit hindi dapat ito masyadong kinuha ng teksto. Sa katunayan, ang linyang Mahatmas ay naglilinang bilang isang mahalagang kadahilanan, hindi lamang ang konsentrasyon ng pag-iisip ngunit, hindi bababa sa parehong antas, ang pagbuo ng kalooban. Ang pagkakaroon lamang ng pagiging isang katangian na ito ay awtomatikong magpapatalsik sa kalooban ng mga karaniwang tao. Ngayon, hindi nila pinapaboran ang pag-drag sa masa sa pamamagitan ng pag-utak - isang higit na pamamaraan ng Asyric - mas gusto nilang maakit, magganyak nang malinis, lalo na sa kanilang hindi maikakaila na katalinuhan at isang kakaibang uri ng kapani-paniwala Acid, ngunit laging pinapanatili ang matinding kalungkutan at paghuhusga.

Huwag nating kalimutan na kailangan ni Ahriman ang tao, sapagkat kailangan niya ng isang publiko upang patingalan at ipakita sa kanya ang paghanga. Sa na siya ay lubos na umaasa. Ang salitang ay naglalarawan ng paliwanag, na kilalang mga iskolar ng kasaysayan ng kontemporaryong, tumpak na naglalarawan ng saloobin ni Ahriman, pati na rin ang kasabihan na ginamit tulad ng isang ideolohikal na kasalukuyang. Gica : Ang lahat para sa mga tao, ngunit wala ang mga tao .

Ang Mahatmas ay isang kumplikadong pamamaraan para sa mga hindi pamilyar dito, ngunit ang isang magkaparehong disipulo nila ay ang isa na, sa isang diwa, ay nagpapasakop sa kanyang sarili na sumuko sa kanila, basta ibigay lamang nila ang kanilang sarili sa kanilang pakay at tungkulin, sa isang walang kahanga-hangang mahirap at patuloy na paraan. Ito ay sapat na upang pagnilayan ang titig ng naturang mga nilalang upang mapagtanto na ang kanilang pangunahing kalidad ay ang kawalang-kilos. Walang maaaring maging sanhi ng mga ito upang lumihis ng isang solong milimetro mula sa linya ng pagkilos na na-preset.

Ngunit kung magagawa nila, hindi bababa sa loob ng ilang siglo, protektahan kami o kumilos bilang isang hadlang laban sa kabuuang pagkawasak ng Asuras, maligayang pagdating. Ang problema ay mayroon akong dahilan upang pagdudahan ang pagiging epektibo. Ang pinakamahusay na pag-aari sa pabor nito ay ang magkakasunod na pagkakasunud-sunod. Ito ang sandali ni Ahriman, at iyon ang mapagkakatiwalaan natin sa bagay na iyon. Ipinakilala na nila, na malinaw, na ang vertiginous at kaagad na pagbagsak ng USSR ay ang kanyang gawain, isang bagay na madaling maibawas ng anumang maayos na tagamasid. Ang hindi nila ipinaliliwanag ay ang nangyari sa ibang pagkakataon, dahil ang paglabas ng kapangyarihan ni Gorbachev ni Yeltsin, ay nahulaan nang iboto ang orihinal na mga plano.

Malinaw sa minimally may malay na mananaliksik na ang pagbagsak ng USSR ay isa sa mga preconditions para sa pagtatatag ng isang Pamahalaang Pandaigdig. Hindi dahil sa ang USSR ay bumubuo sa sarili ng anumang hindi masusukat na balakid, ngunit dahil sa tungkulin, ganap na hindi tunay at multo, na naitala dito bilang 'banta sa kalayaan at kaayusan sa mundo.' Pinagkasunduang papel sa pamamagitan ng magkakasamang kasunduan sa pagitan ng iba't ibang mga pinuno ng pampulitika sa mundo, sa antas ng mga tunay na nakakaalam kung paano gumagana ang planeta na ito.

Ang parehong uri ng mananaliksik ay agad na magpahiwatig na ang gayong mapaglalangan, kamangha-manghang isagawa at may hindi magagawang paglilinis, ay humantong sa wala: sa kamangmangan, sa kawalan, sa kaguluhan at, sa wakas, sa pagkabulok. Malinaw na ang proseso na binalak na mag-trigger kasunod ng katotohanang ito, ay agad na ipinalagpas ng isang mas mataas na kapangyarihan. Sa ngayon wala pa ring nagbigay ng isang maliit na kasiya-siyang paliwanag sa kung paano at bakit, sa loob ng ilang araw ang USSR ay tumigil na. Walang nagpakita up upang mag-angkin ng mga laurels at magbigay sa amin ng paliwanag (hindi ang tunay na) ngunit ang isa na nais siya ay ilantad. Y los cambios a escala política, posteriores a este hecho, fueron absolutamente inexistentes. Después de que Bush habló reiteradamente, en los días de la igualmente fantasmal 'Guerra del Golfo', acerca del inminente nuevo Orden Mundial (una terminología claramente perteneciente a la línea de los Mahatmas ) todo rastro Ahrimánico desapareció súbitamente de la escena política mundial, para dejar el lugar libre a los desafueros y los sin sentidos de los Asuras.

Una maniobra tan compleja como la que implica el que, en un espacio de apenas unas horas, una estructura que se ha erigido al precio de la sangre de millones de seres humanos y que se ha mantenido férreamente durante casi tres cuartos de siglo, renuncie a su derecho a la persistencia, no se halla en absoluto justificada por los acontecimientos posteriores, o, para ser más exactos, por la ausencia total de acontecimientos. Lo único que ha sucedido es que la corrupción se ha adueñado del cadáver, esa es una descripción breve y ajustada a la realidad de lo ocurrido en la URSS Pero el hecho es que la URSS no murió de muerte natural, y tampoco siento como adecuado decir que fue asesinada (entre otras cosas porque los posibles interesados en tal hecho lo hubieran llevado a cabo mucho antes, no en una etapa de distensión e intercambio comercial), mi impresión, muy nítida, es que se 'suicidó', o fue 'suicidada' por sus propios dirigentes, a cambio de un proyecto que realmente les mereciese la pena, que les compensase por sus dimensiones, que, para compensar el precio de 'matar' a la URSS, debían ser unas dimensiones colosales.

Si lo contemplamos desde una óptica mucho más primaria, no ya los dirigentes del país más extenso del mundo Occidental y segunda potencia mundial, sino el dueño del colmado de la esquina, no renuncia a su negocio ya sus ingresos a cambio de nada.

No hay lógica ninguna detrás de los acontecimientos que han representado el drama de la desaparición de la URSS de la esfera histórica, por lo tanto, en algún punto existen incongruencias de gran peso, lo cual denuncia la interrupción del proceso, fuese cual fuera éste, y, razonablemente (palabra muy Ahrimánica, como hemos visto) no cabe pensar en otra cosa más que tal impactante derrocamiento estaba preparado como 'telonero' del debut del Nuevo Orden Mundial, anunciado por Bush y Gorbachov, que nunca llegó a producirse.

En la misma órbita ha de situarse el mencionado fin del Apartheid de Sudáfrica, y cualquier acontecimiento de carácter progresista que haya podido producirse en la escena mundial en los últimos años, de los cuales en este momento no tengo recuerdo de ninguno, posiblemente porque los Asuras también controlan la esfera de la comunicación internacional y los 'mass media', y muy eficazmente por cierto.

En último lugar, vemos que Maitreya dice haberse reunido con representantes de estos 'medios' y con personajes políticos, para informarles de 'Sus soluciones' a los problemas mundiales. Este es el punto en el que queda más claramente de manifiesto su diferencia con respecto a Cristo . Cristo no tiene que aparecer ante nadie para informarle de 'Sus soluciones', porque ese trabajo ya lo ha hecho hace dos mil años, y, desde entonces, no ha dejado de recordárnoslo a través de Sus Iniciados, el último y más conocido, Rudolf Steiner.

Las soluciones de Cristo son las únicas soluciones reales a los problemas de la humanidad. Pero, el hecho, es que la humanidad tiene problemas, precisamente porque esos problemas distraen y ocultan y restan posibilidades a que nadie se interese verdadera y pragmáticamente en tal índole de soluciones. Los problemas de la humanidad los generan las Entidades Opositoras . Para ser más rigurosos, deberíamos decir que esos problemas se producen:

1º.- Como efecto secundario e indeseado de las influencias de las Entidades Luciféricas y Ahrimánicas. Remarco los términos secundario e indeseado, porque ni Lucifer ni Ahriman tienen ningún interés en que la humanidad tenga problemas. Ellos desean que la humanidad no tenga problemas, que viva en un estado desprovisto de problemas. Lucifer quiere un Nirvana Supra -sensible, y Ahriman un Paraíso Infra -sensible. Ninguno pretende un mal para la humanidad, sino lo que ellos pueden concebir como el único Bien posible. Simplemente no entienden el Bien al que aspira el Cristo, porque es excesivamente complejo y excesivamente dilatado en el tiempo. Creo que es algo que no se les puede reprochar, porque ni siquiera la mayor parte de las Jerarquías Creadoras entienden bien y completamente el Plan de Evolución Humana del Cristo, tal como Steiner lo manifestó en algunas ocasiones. Únicamente una línea muy específica, encabezada por Micael y el Arcángel Vidar (el cual fue previamente el Ángel del Bodhisattva Gautama, que pasó a su actual condición de Arcángel en el momento en que Gautama adquirió la iniciación de Budha) comparte plenamente el propósito de Cristo, sin mantener ninguna clase de reservas.

2º.- Como resultado, voluntario y deliberado, de las intervenciones Asúricas, que precisan del sufrimiento y de la sangre de los humanos para alimentarse y mantener su esfuerzo de concentración en una meditación continua ejercida en el área de la voluntad, que sostiene, coherente y estable – dentro de ciertos límites – la materia física ( espíritu explosionado o fisionado ), tal como sabían muy bien los pueblos de la antigüedad, y en particular los Fenicios, Mayas y Aztecas, que sacrificaron a tales Dioses millones de seres humanos, una gran parte de ellos bebés y niños de corta edad.

Confiemos en que Maitreya/Ahriman consiga el éxito que él pretende, y entonces la humanidad tendrá un futuro abierto para confrontarse a la tentación Ahrirnánica, tal como corresponde a su karma global y al Plan de Evolución. Si, por el contrario, triunfan los Asuras en su intento de anticipar en muchos miles de años la futura 'Guerra de Todos contra Todos', nos enfrentaríamos con una debacle generalizada o, en el mejor de los casos, con un gobierno pelele Ahrimánico dirigido en la penumbra por Soradt, es decir, mantendríamos la situación presente, pero llevada a sus peores extremos, con lo que el Plan de Evolución global y el mismo futuro de la humanidad quedarían seriamente amenazados.

No sabemos si este de Maitreya será el único y definitivo canal utilizado por Ahriman para su encarnación. Si fuese así, podría significar que no ha encontrado un portador humano apto para que le cediese sus cuerpos; aunque, de hecho, las fotos recientes de las que se dispone evidencian un cuerpo de tipo arábigo/etíope, que, por cierto, no se corresponde en absoluto con la apariencia que la Entidad Maitreya suele asumir, si bien sus rasgos generales se atienen a la configuración, muy peculiar y altamente impresionante y magnética, de las bien conocidas imágenes de los Mahatmas .

Como, por otra parte, parece haber constancia de que tal cuerpo se ha materializado y desmaterializado, en alguna oportunidad, delante de cientos de espectadores, cabe en lo posible que sea igualmente un Mayávi-Rupa, y que el cambio en su apariencia externa se deba a motivos de conveniencia coyuntural de alguna índole, probablemente en relación con la creciente importancia que van cobrando frente a la opinión pública anglosajona las llamadas 'minorías étnicas' .

La imagen suprasensible actual de Ahriman se halla totalmente en línea con las de tales cuerpos de los Mahatmas, lo que no deja de ser bastante coherente. Y también, si hacemos un pequeño esfuerzo y agudizamos menos la percepción, podría coincidir con las imágenes que los 'contactados' de los supuestos 'extraterrestres' describen de las entidades que ellos conciben como dirigentes de la evolución humana. Para quien conozca las muy difundidas ilustraciones inspiradas en imaginaciones de los 'Maestros', o las menos difundidas fotografías de los mismos seres, la apariencia de Ahriman se correspondería con la de un Maitreya rigurosamente afeitado. Cauc sico (como suele decirse ahora). Como de 2 mts. de altura, tal vez un poco m s. Bien musculado, sin llegar a la exageraci n de los profesionales culturistas que se atiborran de esteroides. Cabello rubio, pero no del tono platinado de los n rdicos. Vestimenta ajustada, de color blanco. Una edad de alrededor de 25 a os o ligeramente superior. El aura de su poder es impresionante, y transpira o emana una absoluta confianza en s mismo, que, en cierto sentido, podr a entenderse como c ndida, porque nadie, ni siquiera un ser de su considerable dimensi n, puede estar seguro de nada en este cosmos tan complejo. Pero, como dec a Steiner, es dif cil comprender la forma de pensar de tales Entidades, si pretendemos hacerlo dentro de nuestras coordenadas humanas.

Ahriman, Pseudocristo

Estamos describiendo una imagen suprasensible, y es importante que esto quede claro. Adem s, es la imagen que El ha escogido para utilizar en esta etapa, pero no sabemos si ser la imagen que emplear en su encarnaci nf sica. Una imagen es y no es importante al mismo tiempo. Es importante si resulta descriptiva de la Entidad en s, de sus caracter sticas, de su idiosincrasia, y, en ese sentido, creo que tal imagen se corresponde, cuando menos, con la imagen que Ahriman, hoy por hoy y para lo que a la humanidad concierne, tiene de S mismo o prefiere ofrecer. En este punto, querr a aclarar que aunque estamos acostumbrados a tomar a Ahriman como un mentiroso, esto no es exactamente as . Hay textos b blicos que se manifiestan en sentido contrario, y es manifiesto que los demonios siempre atestiguaron acerca de la verdadera naturaleza de Cristo. La mentira es muerte para el esp ritu (en una cierta dimensi n), tal como explicaba Steiner, y eso es la especialidad de los Asuras . Ahriman expone Su verdad, que suele resultar una parte de la verdad global. El problema es que, como tambi n dec a Steiner, una parte de la verdad a veces desorienta m s que una mentira

Intentaremos aportar algunas notas acerca de lo que se puede percibir de la psicolog a de Ahriman, para comprender mejor todo esto.

El punto de partida es el siguiente: Ahriman es alguien que est convencido de que puede re-hacer la creaci n mejor que como la configur el Verbo Creador, el Cristo. Esto dir a mucho a cualquier psic logo, acerca de las caracter sticas de un tal perfil. Hay, sobre todo, un exceso de confianza en s mismo y una inadecuada estimaci n de las propias capacidades, una ausencia de l mites y una clara inadecuaci n en la estimaci n de las referencias. Todas ellas son las caracter sticas propias de la primera juventud, nica etapa de la vida en la que el hombre normal puede caer en el error de creer que puede comerse el mundo , como suele decirse, aunque en el ser humano tal actitud puede estar justificada por el exceso de catecolaminas y endorfinas presentes en el torrente sangu neo en esa etapa cronol gica.

No creo que pueda decirse con exactitud que Ahriman desprecie a Cristo. Al menos, yo no puedo decir que sea eso lo que se percibe, ni es así como entiendo la actitud de este ser, que es lo suficientemente inteligente como para no cometer semejante error. Tal como yo lo percibo – quede esto bien claro, y siempre existen posibilidades de percepciones diferentes – ni Lucifer ni Ahriman desprecian, ni mucho menos odian a Cristo, ese papel queda claramente delimitado en el sector de los Asuras .

Tanto uno como otro rango de entidades suprasensibles, con lo que no están conformes es con la realidad física 'tal cual se produce y se manifiesta desde que se originó, hasta ahora' Y, en eso, yo, sin ir más lejos, estaría básicamente de acuerdo. Por supuesto, cabría objetar que la realidad se produce como se produce, debido, en buena parte, a la presencia de estos dos ordenes de Jerarquías. Es el clásico problema del huevo y la gallina. Pero, en esta consideración, se puede ir más lejos. Yo me arriesgaría a decir que lo que tanto Lucifer como Ahriman repudian de la realidad física se halla, al menos en una gran parte, en relación con el efecto de los Asuras .

Ciertamente, Ahriman cree poder crear un Paraíso en la Tierra. Es una aspiración, en principio, legítima e incluso encomiable. El problema de Ahriman se sitúa en el área que en Psicología Dinámica se denomina como de 'simbolización'.

Ahriman no simboliza, o, mejor expresado, cuando Ahriman simboliza, lo hace por medio de la materia, en lo cual es un absoluto maestro. Lo que no queda reflejado en la materia, para Él no tiene valor, como mucho es un instrumento. En ese sentido específico sí se le puede entender como un Anti-Cristo, ya que Cristo necesita la materia para hacer que el hombre reconquiste su Espíritu bajo una conciencia individualizada. Ahriman desearía utilizar todas las facultades creadoras del Espíritu, para ponerlas al servicio de una utopía materializada en formas substanciales. Para el Cristo, la materia es sólo un medio (que nos resulta muy caro a todos los seres vivos e incluso a Él mismo, que tuvo que sacrificarse junto con nosotros), la finalidad es la humanidad realizada como Anthropos-Sophía . Para Ahriman es la humanidad en un 'Nirvana Etérico' cristalizado, en relación simbiótica con sus múltiples juguetes artefactos ultra-mecánicos.

Para Ahriman, la individualidad humana, por sí misma, no tiene un valor, en eso no se diferencia mucho de Lucifer . Si hay que contraponer en algún momento el bien de la colectividad con el del individuo, Ahriman no lo dudaría ni un segundo, es más, para él no existiría siquiera la opción de la propia duda. Frente a su criterio, las individualidades se singularizan en función de la simpatía, es decir, de la simpatía que se establezca con él en función de una posible afinidad con sus propósitos. Para su talante megalomaníaco, ya considerado, le despierta interés cualquiera que demuestra estar, a su vez, interesado en lo que él hace y lo que él cree. Y él es un férreo apasionado de su propio ideal, muy difícil de diferenciar de sí mismo. Su objetivo lo es todo, ya él supedita las acciones, que, para su comprensión, no tienen valor en sí mismas, sino únicamente en relación con los fines perseguidos. El lema Jesuítico “Finís coronat operis”, que suele traducirse como 'El fin justifica los medios', describe muy adecuadamente la posición Ahrimánica. Este resulta, a mi entender, uno de los puntos más cuestionables del proceder de estas Entidades y de las corrientes y logias por ellas patrocinadas o inspiradas. En definitiva, ésa es precisamente la lógica que rige en nuestro mundo físico: un objetivo considerado deseable, justifica el empleo de cualquier tipo de medios que se muestren necesarios para alcanzarlo . Sin embargo, hay que precisar que en esta formulación ya estamos yendo más lejos de lo que va Ahriman de por sí. Para el que no conoce otra imagen del Mal más que la de Ahriman, puede parecer operativo atribuirle todas las catástrofes y desgracias que nos asolan y que nos amenazarán en el futuro, pero eso no deja de ser una simplificación, que, en la práctica, nos aleja de la realidad y de la comprensión de los verdaderos procesos ocultos detrás de las apariencias externas.

Ahriman distorsiona el Bien, o – mejor expresado – ejecuta lo que el evalúa como un Bien, en función de sus posibilidades y de su peculiar naturaleza. Con todas estas matizaciones, es fácil deducir que las aberraciones que sistemáticamente se llevan a cabo en nuestro mundo, cada vez más enloquecido, no guardan proporción ni relación con un orden de Entidades que se caracteriza por la ponderación y las evaluaciones de coeficientes de eficacia y utilidad marginal de sus acciones.

Ahriman podrá perjudicar a uno o varios individuos, incluso provocar su muerte, si resulta total y absolutamente imprescindible para poder adelantar en sus planes, que van dirigidos a un beneficio del conjunto, aunque se trate de un beneficio materializado o substancializado. Y siempre tratará de evitar soluciones extremas, porque sabe que complicar excesivamente el karma tampoco beneficia a sus intereses, porque las previsiones de futuro se tornan entonces demasiado confusas. Por otra parte, no está en absoluto interesado en el sufrimiento del individuo, es más, hará cuanto pueda para evitarlo, empleando sus medios. Ese es otro punto en común con Lucifer, ambos valoran como antiestético el sufrimiento, en lo cual encuentro otro punto de semejanza con mi propia manera de sentir la realidad, aunque, en mi propia valoración, además de antiestético lo percibo y lo padezco como antiético.

Sé que ahí parece existir una contradicción, pues se valora que el sufrimiento es un instrumento de modelación ética; pero es que precisamente porque yo no puedo encontrar dentro de mí mismo un asentimiento al lema que acabamos de referir “El fin justifica los medios”, en función de esa imposibilidad anímica, me resulta inaceptable que la destrucción sistemática y sofisticadamente cruel de miles y millones de víctimas inocentes en el pasado, en el presente y en el previsible futuro, sea un medio que ninguna clase de fin, por más elevado que éste sea, pudiese justificar. Si realmente existiese tal fin, entonces nadie podría discutir la lógica Ahrimánica y Jesuítica en términos éticos. Para mí, decididamente, el fin no justifica según qué medios .

Ahriman realiza estas evaluaciones, no en términos éticos, sino en términos cualitativos y cuantitativos, en función de su utilidad marginal. Evitará todo lo excesivo y desmesurado, porque introduciría factores de error y desviación en sus minuciosos cálculos. Toda esta elevada sofisticación tiene muy poco que ver, como enseguida apreciará el lector, con la burda y grosera forma en que los políticos y los grupos de poder del presente manejan los asuntos mundiales, con una corrupción cada vez más generalizada y manifiesta y sin el menor respeto, no ya a las personas, pero ni siquiera a las más elementales leyes de la lógica.

La diferenciación está clara, Ahriman es el orden y la lógica, el mundo actual es presa del caos y del absurdo, que cada vez más se imponen como patrones de comportamiento, y no es una exageración ni una metáfora: en organización empresarial las técnicas del Caos son lo más innovador. Autores de cierta tradición, que defendieron posturas y técnicas interesantes en el pasado, incluso con ciertos valores humanos implícitos, actualmente proponen medidas tales como cerrar empresas y echar a los trabajadores a la calle, aunque funcionen bien y den beneficios, porque eso, de alguna misteriosa forma, repercute favorablemente en las finanzas globales de los propietarios de los 'holdings' . Evidentemente, todos los familiarizados con el conocimiento esotérico sabemos muy bien qué es lo que significa el sacrificio de los inocentes a Moloch, y cómo tales repulsivas entidades recompensan a sus fieles, con una supuesta esplendidez, que va siempre en proporción a la magnitud del sacrificio previo, todo ello de forma provisional, porque, antes o después, Moloch/Soradt devora a sus propios secuaces, y terminaría devorándose a sí mismo si pudiese, porque esa, la depredación máxima, es su propia esencia.

Hablando con mayor claridad: la escena mundial del presente, cada vez más, pasa a ser controlada, de forma menos disimulada, por los Asuras, y lo que más cabe temer es que tal usurpación haga imposible o inefectiva la encarnación de Ahriman, que debería estarse ya concretando en sus últimos detalles, porque, como acostumbro a decir en este tema, es siempre preferible la tentación del 'Paraíso en la Tierra', que la Tierra devastada y los humanos masacrados masivamente sobre sus ruinas.

Ahriman, estado de bienestar y nacionalismos

Debemos tener siempre muy presente que la idea del llamado 'Estado del Bienestar' es un ideal Ahrimánico (que, por supuesto, todos los ciudadanos con un mínimo de sentido común debemos reivindicar, aunque no nos sirva de mucho), y está muy claro lo que se pretende hacer con tal concepto en el mundo moderno. Los ataques por parte del Banco Mundial y el FMI, los dos reductos actuales m s descarados de Soradt, son totalmente frontales.

Esto nos conduce a otro tema no siempre bien entendido, el de los llamados Nacionalismos. Existen diversos aspectos involucrados en esta cuesti n, bastante compleja de por s . Lo primero que habr a que decir sobre este tema es que existen dos clases b sicas de Nacionalismo . El Nacionalismo de las Naciones, valga la redundancia, que se inicia alrededor del siglo XV, con el advenimiento de la facultad del Alma Consciente, y el Nacionalismo Regionalista del siglo XIX, que es un invento absolutamente artificial y mental, generado por grupos muy espec ficos de intelectuales de cada zona geogr fica de Occidente, bas ndose en documentaci n folkl rica tradicional, y confeccionado de forma expresa, como un instrumento extremadamente eficaz, para arrastrar a sus respectivos pueblos en la direcci n espec fica que a tales grupos les interesaba.

El Nacionalismo de las Naciones es un ideal que se encamina hacia el futuro Estado Universal, ideal acariciado largamente por Ahriman . El Nacionalismo de las Regiones es un instrumento intelectual, totalmente desarraigado de la naturaleza y del entorno, que reside nicamente en las cabezas de quienes los crearon y de quienes se dejan arrastrar por l, y es susceptible de ser empleado en forma Ahrim nica conservadora, o en forma As rica aniquiladora. Las muestras las podemos tener en un Jordi Pujol, en el primer caso, y en un Radovan Karadzic en el segundo.

A Ahriman no le preocupa especialmente el que su gobierno mundial se ejerza por medio de macro-naciones, como los U.SA., o de microrregiones, como podr a ser el futuro dise o Europeo, y, de hecho, a nosotros tales detalles tampoco nos quitan el sue o. El problema es que el Nacionalismo microrregional, cuanto m s micro, m s susceptible resulta para ser empleado por las fuerzas destructivas ego stas As ricas, y ejemplos recientes no son lo que nos falta. Todos sabemos que tales conflictos, cuanto m s reducida sea su escala geogr fica, m s se intensifican en crueldad innecesaria y en el grado de aberraci ny monstruosidad ejercitados.

En lo que se puede considerar literatura tradicional Antropos fica, sobre todo de autores posteriores a Steiner, se han venido difundiendo concepciones acerca de Ahriman que, hasta donde alcanza mi percepci n, tienen poco que ver realmente con esta figura: una mente siniestra y cuadrada que cavila de forma similar y en beneficio de sus m quinas. Ahriman, en mi percepci n, es algo muy diferente, bastante m s sutil y flexible, y dotado de muchas otras posibilidades. De hecho, probablemente sabr amos m s de Ahriman si fu semos capaces de construirnos una imaginaci n lo m s elaborada posible- acerca de c mo los indios norteamericanos se relacionaban con sus dioses y con la naturaleza, ya que, como todos sabemos, las irradiaciones de esa zona del planeta, ym s espec ficamente las de la zona Oeste, que es por donde discurren las grandes formaciones monta osas que siguen una trayectoria vertical Norte-Sur, proyectan unas poderosas energ as electromagn ticas de car cter netamente Ahrim nico.

Ahriman y la naturaleza

Ahriman no es el propiciador del materialismo. ¡Herejía, Herejía!, me parece ya escuchar a los Antropósofos conservadores revolviéndose en sus tumbas. Pero el hecho es que, por el contrario, Ahriman propicia – y continuará haciéndolo en la medida en que le dejen obrar con autonomía – una forma de aproximación mágica a la naturaleza . Aunque parecería que no se tiene conciencia de ello, Steiner explicó esto mismo, más o menos con estas mismas palabras.

“Cuando Ahriman encarne en Occidente, en el tiempo señalado, él establecerá una gran escuela de ocultismo para la práctica de as artes mágicas del mayor esplendor, y lo que, de otra forma, sólo podría ser adquirido con un esfuerzo extenuante, será derramado a manos llenas sobre la Humanidad. No se Imaginen que Ahriman puede aparecer como un ilusionista, utilizando ingeniosos trucos con los seres humanos, ¡no!, de ninguna forma. Loe amantes de la facilidad que rehusan tener nada que ver con la Ciencia Espiritual, caerán presa de su magia. Porque, por medio de sus extraordinarias artes mágicas, será capaz de convertir-, a un gran número de seres humanos en videntes. Pero de tai forma, que la clarividencia de cada individuo estará estrictamente diferenciada. Lo que una persona pueda ver, una segunda y una tercera no lo verán. La confusión prevalecerá. Y a pesar de haber sido hechos receptivos a la sabiduría clarividente, los hombres, inevitablemente, caerán en el enfrentamIento, debido a la extrema disparidad de sus visiones. Sin embargo, a fin de cuentas, todos estarán satisfechos con su propia visión particular, porque, cada uno de ellos, será capaz de ver en el mundo espiritual. De esta forma, toda la cultura de la Tierra caerá presa de Ahriman. Loe hombres sucumbirán a Ahriman, simplemente por no haber adquirido, por sus propios esfuerzos, lo que Ahriman está dispuesto y es capaz de regalarles. Ningún consejo peor puede darse que el decir :”permaneced tal como sois”.

“Ahriman os hará clarividentes a todos si lo deseáis. Y vosotros lo desearéis, porque el poder de Ahriman será muy grande. El resultado será el establecimiento del reinado de Ahriman sobre la Tierra y el desprecio de todo lo previamente adquirido por la cultura humana. Todas las desastrosas tendencias mantenidas hasta entonces en el subconsciente serán llevadas a su realización. Nuestra preocupación es que la sabiduría del futuro, una sabiduría clarividente, sea rescatada de las garras de Ahriman. Una vez más, debe ser repetido que sólo hay un'”Libro de Sabiduría”, no dos tipos de sabiduría. La cuestión es si esta Sabiduría se encuentra en las manos de Ahriman o del Cristo. Y no puede llegar a las manos de Cristo a menos que los hombres luchen por ello. Y ellos sólo pueden luchar diciéndose a sí mismos que por sus propios esfuerzos deben asimilar el contenido de la Ciencia Espiritual, antes de la aparición de Ahriman sobre la Tierra.”

Charla del 15 de Noviembre de 1919 en Dornach.

Como señala Steiner, no podremos luchar contra Ahriman, si no sabemos exactamente cuál es nuestro oponente y cuál la índole específica de la batalla que él libra, y cuáles sus reglas. El Materialismo no es un impulso Ahrimánico, es un impulso específicamente Asúrico . Un terapeuta no puede curar una infección si no tiene una idea clara de si se trata de una infección vírica o una infección bacteriana (a menos que se trate de uno de esos médicos que recetan Amoxicilina para cualquier cosa, y se quedan tan satisfechos de sí mismos).

En ese sentido, mi punto de vista – que, reitero una vez más, no espero que nadie comparta por obligación – es que resulta preferible cualquier concepción de la realidad que la entienda como multidimensional y trascendente, que la que la convierte en un cosmos desprovisto de sentido, en el que en una inmensidad vacía, giran inmensos trozos de piedra recorriendo rutas al azar y chocando unos con otros ocasionalmente. En tal contexto, el ser humano no es otra cosa más que un saco de protoplasma, surgido de una evolución producida por la casualidad, un animal más evolucionado que otros, sujeto a las leyes Darwinistas de la supervivencia del más fuerte. Este marco de referencia, que deja absolutamente inermes a las personas normales, es el que ha patrocinado el Demonio Solar a partir del siglo XV, como hemos visto en los últimos ensayos.

Por comparación, la cosmovisión de Ahriman resulta paradisíaca y, desde luego, mucho más dotada de posibilidades. El ser humano puede ser orientado acerca de interpretaciones desviadas o incorrectas, dentro de un contexto que, en sus líneas generales, no se aparta excesivamente de la realidad; pero es muy poco lo que se podría hacer por la humanidad en un mundo tomado por los Asuras, excepto enterrar cristianamente los cadáveres, si es que pudiera darse a basto, porque tales entidades ya han demostrado en Laos y Camboya cómo ese simple hecho puede convertirse en algo muy complejo, cuando hablamos de muchos millones de cadáveres, que en estos países ha hecho, literalmente, cambiar la propia orografía del terreno.

Insisto en que es mi punto de vista, pero creo de sentido común que si recalcamos las tintas en los peligros de Ahriman, corremos el riesgo de desdibujar el peligro de los Asuras . Es algo comparable a la actitud de quien, temiendo una gastritis severa, olvida precaverse contra el cáncer.

Si Ahriman nos trae el Paraíso en la Tierra, entonces nos preocuparemos de las pertinentes luchas filosóficas e ideológicas. Pero si los Asuras consiguen anticipar la Guerra de Todos contra Todos, tal como es su intención en el momento presente, no quedará humanidad para poder ser confundida en sus rectos objetivos espirituales, únicamente el cadáver de la Tierra y algunos privilegiados, los Iniciados en el Mal, sobrevolando las ruinas tóxicas.

Ahriman no suministra una 'mente cuadrada', lo cual es un efecto deseado por los Asúricos fundadores de la 'ciencia moderna', sino una relación mágica con la realidad y con los artefactos tecnológicos, que, en algún modo, sustituyen a los animales dentro de su concepción de las cosas. Esto no tiene, necesariamente, que ser una catástrofe, con tan solo que existiera un número suficiente de personas dotadas de una visión clara del funcionamiento de la realidad.

Como puede atestiguar perfectamente cualquier técnico especialista en un área determinada, en el dominio de una técnica, existe un componente racional, totalmente lógico, y un importantísimo margen absolutamente desprovisto de lógica, y que tiene mucho más que ver con la magia. Morris Berman, en su interesantísima obra “El Reencantamiento del Mundo”, que hemos citado reiteradas veces en nuestros ensayos, esta parte mágica, a la que el denomina Vivencia participativa, es esencial para adquirir soltura en cualquier sector de la tecnología. El ejemplo que él utiliza es muy claro: cuando un médico, durante sus estudios universitarios, se encuentra con una radiografía, al igual que cualquier profano, no ve más que un conjunto de manchas, algunas de las cuales pueden simular contornos de partes anatómicas más o menos identificables (las partes óseas), pero el resto es absolutamente impenetrable. La familiarización, que se adquiere a través del contacto y la repetición incansable del mismo acto, termina produciendo una comunicación 'mágica', una auténtica inspiración, que trasmite, por medios absolutamente extraños a la razón ya la lógica, un significado concreto y correcto. Las radiografías le “hablan” al médico experto, como el sonido de un motor le “habla” al mecánico experimentado, por razones que se escapan a la razón. La comunicación es directa, entre el objeto (o, más exactamente, las entidades incorpóreas vinculadas al mismo) y la persona 'iniciada' en el tema. Es lo mismo que sucede entre los dos componentes de un matrimonio con muchos años de convivencia, cada uno sabe lo que el otro está pensando, aunque no hablen, y muchas veces se entienden mejor sin hablar que cuando se expresan verbalmente, que es cuando suelen producirse los malos entendidos.

El paraíso de Ahriman y la tecnología

A Ahriman le debemos muchas cosas, y sería importante no olvidar la dosis de gratitud que se merece. Sin ir más lejos, la luz eléctrica, que parece que molestase a los que añoran tiempos más románticos. La luz eléctrica aportó luz, aunque sea artificial, a la obscuridad, y eso alivió mucho el terror atávico en el hombre, generalizado en los tiempos de 'tinieblas' . Si los bebés y los niños muy pequeños pudiesen expresar sus miedos, explicarían el alivio que les supone el simple hecho de encender la luz de su lámpara de noche en su alcoba a obscuras, cuando las entidades de la noche les circundan y asedian con sus pesadillas. Esa luz, que nos puede caer m so menos simp tica, interfiere notablemente el poder y la influencia perturbadora de losAsuras.

Miles de artefactos destinados a hacernos la vida f sica un poco menos dura, merecer an nuestro reconocimiento. Si no sabemos utilizarlos adecuadamente, la culpa no es de Ahriman . Aprendamos a usarlos de la forma adecuada, y asumamos nuestra propia responsabilidad sobre nuestras vidas. Sin el PC, no hubiera sido posible realizar la labor de investigaci ny sistematizaci n de conocimientos que llevo a cabo desde hace tantos a os. El trabajo ser a mucho m s lento, mucho m s duro y, sobre todo, mucho menos aut nomo. C mo reproducir, en cuesti n de minutos, las ilustraciones que necesito para cada tema y adjunt rselas al lector? Tendr a que pagar a una imprenta la composici ne impresi n de cientos de ejemplares de cada ensayo, y esperar semanas para disponer del trabajo. Con qu dinero lo financiar a? C mo encontraren unos segundos la cita que preciso, e incluirla en el lugar adecuado? Con qu nos calentar amos en las noches de invierno? C mo nos refrescar amos en los Agostos insoportables de nuestro pa s? C mo visitar amos a los familiares queridos que viven lejos de nosotros? En carretas arrastradas por bueyes, o en carrozas tiradas por caballos?. Y as hasta la saciedad. Nadie nos obliga a rendir culto a la tecnolog a. Si lo hacemos, es porque nos dejamos lavar el cerebro por nuestros dirigentes gubernamentales. Eso no es, tampoco, culpa de Ahriman, es nicamente culpa nuestra.

Ahriman nos economiza energ as que emplear amos en esfuerzos f sicos, que corresponden a nuestra dimensi n animal, es decir, en lo que menos de humano tenemos en nuestro equipo de expresi n, con lo cual nos da la oportunidad de empezar a aprender a dedicarnos a cuestiones verdaderamente humanas. Y si nos trae el Para so en la Tierra, entonces la humanidad tendr, por fin, la ocasi n de ocuparse de algo diferente de ganarse el dinero para comer y dormir a cubierto. A ella le corresponder elegir lo que hacer con su tiempo y sus energ as disponibles, por primera vez desde que encarn en este mundo de sufrimiento, verdaderamente liberadas .

Como dijimos antes, Ahriman es el prototipo del d spota ilustrado. Desea el bien para la comunidad humana, pero no le importa demasiado lo que los hombres individuales opinen sobre sus ideas, lo que importan son las ideas en s, no las personas, al menos entendidas como sujetos aislados. Si no tiene otra opci n, sacrificar las personas a las ideas, pero siempre dentro de ciertos l mites y manteniendo ciertas formas, cierta est tica, porque la est tica aunque sea una est tica muy propia es esencial para Ahriman . En el fondo, su actitud podr a calificarse como paternalista . De hecho, al igual que sucede con Lucifer, sus objetivos no resultan inadecuados para almas todav a no plenamente maduras, que a n pueden aprender bastante bajo la inspiraci n de tales Entidades.

Precisamente el problema del impulso Crístíco es que únicamente puede ser acogido por almas suficientemente maduras, porque el contenido Crístíco no es otro que el Yo Superior, y éste únicamente puede asentarse en una individualidad que esté en condiciones de hacerse consciente de sí misma y de la realidad que le rodea.

En este punto acostumbran a surgir confusiones. Como se explica, acertadamente, en el contenido del folleto que anuncia las conferencias de Benjamin Creme, el Cristo ha venido para todos los hombres, sin distinciones de raza, credos, religiones, ideologías, etc. Eso es cierto, y, no obstante, es un impulso extraordinariamente selectivo, porque únicamente pueden acogerlo los que se han auto-capacitado para tal fin.

En cualquier caso, el primer paso consiste en interesarse por los otros seres humanos, y en tomar conciencia de que tienen los mismos derechos que uno mismo, las mismas necesidades, los mismos sueños, los mismos temores, y, profundizando un poco más, que lo que a ellos les daña, a nosotros nos daña también. Esto no es una frase retórica, es una realidad esencial, una de las primeras que deben comprenderse en el ámbito esotérico. Es importante captar el hecho de que el egoísmo es una mentira, un absurdo, y que para que el hombre pudiese creer en él, fue preciso encerrarlo y cegarlo dentro de un cuerpo de carne, pero, aún así, para las energías supra-materiales, el egoísmo continúa siendo un absurdo, porque no existen barreras para lo suprasensible, como prácticamente no existen barreras efectivas para la radiación. Se trata de los dos extremos de la misma realidad, el positivo y el negativo. El Amor y el Odio . La Luz/Amor Vital del Cristo, y la Radioactividad de Soradt .

Lo que hiere a un cuerpo físico, no hiere a otros cuerpos de la misma naturaleza.

Lo que daña a un cuerpo etérico, es compartido ampliamente en su entorno.

Lo que hace sufrir al alma, afecta a toda la humanidad.

Lo que daña al Espíritu, amenaza la continuidad del Cosmos.

Así es como se halla constituida la realidad. El hombre madura en la medida en que toma conciencia de todas estas dimensiones.

Como decíamos antes, el problema de Ahrímán y Lucifer es en buena medida de naturaleza estética, y, en el caso de Lucifer, esa estética se convierte en ética, que, en definitiva, es la estética ascendida al nivel espiritual de los valores. Por consiguiente, ambos entran en conflicto frontal con los Asuras, que son la Antiética y la Antiestética, así como la Mentira, o, para ser más exactos, la Negación Absoluta, que viene a ser lo mismo, en términos objetivos espirituales.

Principios de nuestro Cosmos y entidades opositoras

Procuraremos ilustrar estos puntos adecuadamente mediante el siguiente esquema: Si los tres Principios esenciales de la naturaleza de nuestros Cosmos son:

BienAfirmación (Verdad) (Plano Búdico)

Bondad : Belleza de los contenidos Arquetípicos. Esencias. (Devachán Superior)

Belleza : de las Formas: Estética (Devachán inferior)

Los tres Principios Contrarios de la naturaleza de nuestros Cosmos son:

Entidades Contrarias

MalNegación (Mentira) (Plano Búdico Negativo) Tronos Invertidos. Asuras.

Maldad : Fealdad de los contenidos Arquetípicos. Negación de las Esencias. (Devachán Superior Negativo)

Antiestética . Fealdad de las formas. (Devachán Inferior Negativo).

Entidades Regresivas o Retardatarias

Bondad perteneciente al pasado. Regresiva: Belleza de los contenidos Arquetípicos pertenecientes al Período de la Antigua Luna . Esencias. (Devachán Superior Reflejado). Lucifer .

Belleza : De las formas: Estética incorrectamente anticipada de un Período Futuro . (Devachán Inferior Inventado). Ahriman .

Octava Esfera

Cada uno de los órdenes de Jerarquías Opositoras genera su propia realidad en contraposición a la de las Jerarquías Evolutivas Correctas:

Asuras : el Avitchi o Infierno Cósmico, que tiene una abertura de acceso en el centro de la Tierra.

Ahrima n : la Octava Esfera Ahrimánica . Shamballa Terrestre Etérica .

Lucifer : La Octava esfera Luciférica . Nirvana Astral .

Así pues, como vemos, ambas Entidades, Luciféricas y Ahrimánicas, poseen su propia moral. (El capítulo dedicado en este mismo artículo por el autor a la visión de Lucifer en el mundo suprasensible está contenido en otro artículo de esta misma revista).

Pedro A. Quiñones

NOTAS

(1) En relación a la naturaleza propia de la 'Shamballa Terrestre' y su diferenciación de la 'Shamballa Celeste', se pueden consultar los trabajos titulados “Algunas consideraciones acerca del concepto de 'Octava Esfera' como aproximación a una mayor comprensión del Misterio del Mal.” Pedro A. Quiñones Vesperinas. Comenzado el 27 de Junio de 1994. Terminado, el 4 de Abril de 1995. y “Los Creadores déla Leyenda del Grial. Basado en una charla de Rudolf Steiner titulada “El declinar de Grecia y los Misterios del Santo Gríal”, dada el 16 de Abril de 1921 en Dornach.” Pedro A. Quiñones Vesperinas. 6 de Abril de 1996.

–> VISTO EN: http://www.revistabiosofia.com

Susunod Na Artikulo